سوره‌ توبه‌ ; آيه 74 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ توبه‌ ; آيه 74

متن عربي

يحلفون بالله ما قالوا ولقد قالوا كلمه الكفر وكفروا بعد سلامهم وهموا بما لم ينالوا وما نقموا لا ان اغناهم الله ورسوله من فضله فن يتوبوا يك خيرا لهم ون يتولوا يعذبهم الله عذابا اليما في الدنيا والاخره وما لهم في الارض من وليٍ ولا نصيرٍ

ترجمه فارسي

به خدا سوگند مى‏خورند كه (در غياب پيامبر، سخنان نادرست) نگفته‏اند; در حالى كه قطعا سخنان كفرآميز گفته‏اند; و پس از اسلام‏آوردنشان، كافر شده‏اند; و تصميم (به كار خطرناكى) گرفتند، كه به آن نرسيدند. آنها فقط از اين انتقام مى‏گيرند كه خداوند و رسولش، آنان را به فضل (و كرم) خود، بى‏نياز ساختند! (با اين حال،) اگر توبه كنند، براى آنها بهتر است; و اگر روى گردانند، خداوند آنها را در دنيا و آخرت، به مجازات دردناكى كيفر خواهد داد; و در سراسر زمين، نه ولى و حامى دارند، و نه ياورى! (74)

ترجمه انگليسي / English Translation

They swear by God that they said nothing (evil), but indeed they uttered blasphemy, and they did it after accepting Islam; and they meditated a plot which they were unable to carry out: this revenge of theirs was (their) only return for the bounty with which God and His Apostle had enriched them! If they repent, it will be best for them; but if they turn back (to their evil ways), God will punish them with a grievous penalty in this life and in the Hereafter: They shall have none on earth to protect or help them.

تفسير 1

(74)(يحلفون بالله ما قالوا ولقد قالوا كلمه الكفر و كفروا بعد اسلامهم و هموابما لم ينالوا وما نقموا الا ان اغنيهم الله و رسوله من فضله فان يتوبوا يك خيرا لهم و ان يتولوا يعذبهم الله عذابا اليما في الدنيا والاخره و ما لهم في الارض من ولي و لانصير):(به خدا سوگند مي خورند كه چيزي نگفته اند، در حاليكه كلمه كفر را برزبان رانده اند و بعد از اسلامشان كافر شدند و به امري همت نمودند كه به آن نرسيدند، و به اين نقمت فريفته شدند جز اينكه خدا و رسولش آنان را از كرم خود بي نياز نموده بود، حالا اگر توبه كنند برايشان بهتر است و اگر اعراض كنندخدا آنها را در دنيا و آخرت به عذابي دردناك دچار مي كند و در روي زمين ،دوست و ياوري نخواهند داشت )، اين آيه اشاره دارد به اين مطلب كه منافقان عمل زشتي را مرتكب شدند و كلام زشتي را هم به زبان آوردند و چون رسولخدا(ص ) آنها را مؤاخذه نمود، به خدا سوگند خوردندكه ما چنين نگفته ايم همچنانكه در آيه 65 گفتند كه ما مشغول بازي و تفريح بوده ايم و عذر بدتر ازگناه آوردند و خداي متعال در هر دو مورد آ نها را تكذيب كرده ومي فرمايد: اينهاهم كلمه كفر را برزبان آوردند وهم براستي كافر شدند، بعد از اينكه به زبان اقراربه مسلماني كرده بودند، اما با اين اعمال و گفتارشان به كلي كافر شده و از حيطه اسلام خارج شدند و قصد كشتن رسولخدا(ص ) را نمودند و آنگاه وقتي به آن نايل نشدند در مقام انكار عمل زشتشان گفتند، ما تفريح و خوض مي كرديم . آنگاه خداوند در مقام سرزنش آنان مي فرمايد: سبب اين كينه آنان و گرفتاري به اين نقمت ،اين بود كه خداوند آنها را از فضل خود توانگر نمود و نعمت امنيت و روزي فراوان نصيبشان كرد و رسولخدا(ص ) ايشان را به زندگي شايسته اي كه در آ ن درهاي بركات آسمان و زمين گشوده است ، هدايت كرده بود، ولي آنهانعمت خدا را كفران نموده و آيات الهي را تكذيب كردند، و اينكه فرمود:(من فضله )و نفرمود:(من فضلهما) به جهت آنست كه فضل همه اش بدست خداست ودر واقع فضل و كرم رسولخدا(ص ) هم از جانب خداست ، و اگر اينها توبه كنندبه آمرزش الهي و بهشت جاويد مي رسند و مسلما دراين امر، خير آنهاست . لذا با همه اعمال پليدشان باز هم اگر توبه كنند، خدا آنها را مي آمرزد، اماچنانچه روي گردانده و اعراض نمايند، در دنيا با مجازات و تنبيه توسط پيامبر يابا استدراج و مكر الهي ، معذب مي شوند و كمترين عذاب دنيوي آنها همين است كه با نفاق خود بر عليه نظام عالم كه بر اساس حق و راستي تنظيم شده ، سيرمي كنند و همين سلسله علل عالم نهايتا آنها را مفتضح و رسوا خواهد كرد وهمين عذاب آنها را بس است و در آخرت هم كه به عذاب دوزخ مبتلا مي شوندو همچنين ديگر در روي زمين كسي را نخواهند داشت كه سرپرستشان باشد وعذاب را از آنها برگرداند و نيز ياوري نخواهند داشت تا آنها را در دفع عذابي كه وعده داده شده اند كمك كند، چون عقايد و رفتار همه آنان فاسد است و از سايراسباب عالم وجود جدا و منقطع هستند.

تفسير 2

قسم ميخو ر ند بخد ا و ند متعا ل كه ما همچه كلا مي نگفته ا يم و هر آ ينه محققا گفتند كلمه كفر ر ا و كا فر شد ند بعد از ا سلام آ و ر دن و قصد سو ئي كر د ند بچيزي كه ب آن نا ئل نشد ند و كينه نو رز يد ند يعني با عث بر كينه و رز يدن آ نها نبو د مگر آ نكه خد ا و ند آ نها ر ا بي نياز فر مو د و ر سو ل خد ا از فضل ا لهي پس ا گر پشيمان شو ند و تو به كنند بر اي آ نها بهتر ا ست و ا گر ا عر اض كنند خد ا و ند آ نها ر ا عذ اب ميكند بعذ اب د ر د ناك هم د ر د نيا و هم د ر آ خرت و نيست از بر اي آ نها د ر ر ويز مين كسيكه د و ست آ نها با شد و نه كسيكه آ نها ر ا يا ري كند كه از عذ اب ا لهي نجات يا بند. شان نز و ل ا ين آ يه بمقتضاي ا خبا ر بسيا ري از حضرت با قر و حضرت صا دق عليهما ا لسلام و از حذ يفه رض و از ا بن جر يح و از ا بن با بو يه و ازز مخشري و از علي بن ا بر ا هيم كه ا ين ا خبا ر ر ا د ر مجمع و بر هان ضبط كر ده د ر حق منا فقين ا ست كه جسا رتز با ني بحضرت ر سا لت صلي ا لله عليه و آ له و سلم كر د ند د ر مو ضوع نصب آ نحضرت د ر غد ير خم علي عليه ا لسلام ر ا و د ر عقبه قصد رم د ا دن نا قه حضرت ر ا كر د ند و قتل آن بز ر گو ا ر و تصميم گر فتند كه د ر مر ا جعت د ر مد ينه با يا ر ان خو د مسلمين و ا تباع آ نحضرت ر ا ا خر اج كنند و د ستگاه ا سلام ر ا بر چينند و آ نها د و از ده نفر بو د ند هشت نفر آ نها از قر يش بو د ند و چها ر نفر از عرب, و د ر خبر حذ يفه چها ر ده نفر ا بو ا لشر و ر و ا بو ا لد و ا هي و ا بو ا لمغا رف و ا بوه و طلحه و سعد بن ا بي و قاص و ا بو عبيده و ا بو ا لا عو ر و ا لمغيره و سا لم مو لي ا بي حذ يفه و خا لد بن و ليد و عمر و ا بن عاص و ا بو مو سي ا لا شعري و عبد ا لر حمن بن عوف و چون خبر بحضري ر سا لت ر سيد آ نها ر ا خو ا ست و از آ نها پر سيد شما چنين گفتيد يحلفون با لله ما قا لو ا ا ينها قسم بخد ا يا د كر د ند كه ما همچه كلا مي نگفتيم خد ا و ند خبر ميد هد و لقد قا لو ا محققا بتحقيق گفتند كلمت ا لكفر تو هين و جسا رت بحضرت كر د ند كه ا حمق ا ست و مجنون ا ست و ا مثا ل ا ين جسا ر تها كه با عث كفر آ نها شد و كفر و ا بعد ا سلا مهم ا سلام ظا هري كه معني منا فق ا ست. و همو ا بما لم ينا لو ا كه مي خو ا ستند و هم آ نها بر ا ين بو د كه حضرت ر ا بكشند برم د ا دن نا قه د ر عقبه و لكن بمقصد نر سيد ند و با ين هم نا ئل نشد ند و ما نقمو ا و با عث بر د شمني و كينه و رزي آ نها چيزي نبو د جز ا ينكه تفضل ب آ نها نمو د و جز نجات از فقر نسبت ب آ نها عملي نفر مو د ا لا ان ا غنيهم ا لله و ر سو له كه چه ا ند ازه از غنا ئم و غير آ نها ب آ نها عنا يت فر مو د و ازذ لت و مسكنت و فقر نجات د ا د من فضله ا شا ره با ينكه هيچ نوع ا ستحقا قي ند ا شتند فقط تفضل خد ا و ند بو د فان يتو بو ا يك خير ا لهم ز ير ا تو به مر تد قبو ل ا ست و لكن هيهات كه ا ينها مو فق بتو به شو ند و ان يتو لو ا و ا گر ا عر اض كر د ند و بهمان عد ا وت و كينه و بي ا يما ني با قي ما ند ند يعذ بهم ا لله عذ ا با ا ليما عذ اب د ر د ناك في ا لد نيا و لو قبل از موت د ر معا ينه كه جا يگاه آ نها ر ا ب آ نها نشان د هند و سخت قبض ر وح كنند و ملا ئكه عذ اب بر آ نها ناز ل شو ند و بگو يند ا خر جو ا ا نفسكم ا ليوم تجز ون عذ اب ا لهون بما كنتم تقو لون علي ا لله غير ا لحق و كنتم عن آ يا ته تستكبر ون ا نعام آ يه 93 و ا لا خره كه ان ا لمنا فقين في ا لد رك ا لا سفل من ا لنا ر نساء آ يه144 و ما لهم في ا لا رض من و لي و لا نصير ا ين ا تباع و ا صحاب نميتو ا نند آ نها ر ا حفظ كنند و نه يا ري كنند و لقد جئتمو نا فر ا دي ا نعام آ يه94.

/ 6486