سوره‌ حجر ; آيه 29 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ حجر ; آيه 29

متن عربي

فذا سويته ونفخت فيه من روحي فقعوا له ساجدين

ترجمه فارسي

هنگامى كه كار آن را به پايان رساندم، و در او از روح خود (يك روح شايسته و بزرگ) دميدم، همگى براى او سجده كنيد!" (29)

ترجمه انگليسي / English Translation

"When I have fashioned him (in due proportion) and breathed into him of My spirit, fall ye down in obeisance unto him."

تفسير 1

(29)(فاذا سويته و نفخت فيه من روحي فقعوا له ساجدين ):(پس زمانيكه كارآن را به پايان رساندم و از روح خود در او دميدم ، براي او به سجده بيافتيد)،(تسويه ) يعني اينكه چيزي را معتدل و مستقيم نمايند بطوريكه خود قائم به امرخودش باشد و هر عضو آن در جايي كه شايسته است قرار بگيرد، ازاين آيه استفاده مي شود كه خلقت بدن انسان نخستين (آدم ) به تدريج و در طول زماني صورت گرفته ، ابتدا خلق بوده (يعني جمع آوري اجزاء)آنگاه تسويه صورت گرفته ، يعني تنظيم اجزاء و نهادن هر جزء در جاي مناسب آن و سپس دميدن روح از عالم امر الهي واقع شده ،(نفخ )به معناي دميدن هوا در داخل جسمي است و در معناي تأثير گذاشتن در چيزي و يا القاء امر غير محسوسي درآن چيز نيزبكار مي رود و مراد از (نفخ روح ) در اينجا ايجاد روح در آدمي است ، يعني ارتباطبرقرار كردن ميان بدن و روح ، و نسبت دادن روح به خداوند براي تشريف واحترام بوده و آنگاه به ملائكه امر مي نمايد كه پس از اتمام خلقت بشر و پس ازنفخ روح در وي ، همه آنها بايد براي بشر به سجده بيافتند و اين امر تأكيد درخضوع ملائكه براي بشر را افاده مي كند.

تفسير 2

پس مو قعيكه ا سكلت آ دم تمام شد و د ميدم د ر ا و ا ثر ر وح خو د, پس بيفتيد د ر مقا بل ا و سجده كنيد فاذ ا سو يته تسو يه صو رت بند يست كه تمام ا عضاء و جو ا رح و لو ازم آن د ر ست شو د و حد و سط ا ست بينز يا ده و نقصان نه ز يا ده از مقد ا ر لازم د ر ا و قر ا ر د هد و نه چيزي از مقد ا ر لازم كسر گذ ا ر د مطا بق با حكمت و مصلحت كه معناي عد ل ا ست و تمام ا فعا ل ا لهي ا ين نحوه ا ست. و نفخت فيه نفخ ا لهي د ميدن نيست ز ير ا منزه از تنفس و جسم ا ست بلكه تعلق ر وح ببدن ا ست كه يك قد ره كا مله ا ست ا ر تبا ط ا مر مجر د از ما ده و صو رت با ا مر مر كب از ما ده و صو رت كه تمام عقلاء ر ا حير ان كر ده,ز ير ا مجر د مكان ند ا ر د جسم محتاج بمكا نست بعضي گفتند تعلق مثل تعلق آ بست بگل و نو ر بجسم شمس و ا شباه ا ينها و تمام با طل ا ست, بلكه تعلق تد بير ا ست كه جسم د ر تحت تد بير ر وح قر ا ر گير د بلا تشبيه نظير تعلق خد ا و ند بمخلو قات كه تمام د ر تحت تد بير ا و هستند من ر و حي مر ا د ر وح مخلوق خد ا و ند ا ست كه د ر خبر د ا ر د خلقت ا لا ر و اح قبل ا لا جسا د با لفي عام و نيز د ا ر د ا لا ر و اح جنو د مجنده فما ت آ لف منها ا ئتلف و ما تنا كر منها ا ختلف فقعو ا له پس بخاك بيفتيد كه گفتند فقعو ا بمعني فخر و ا ا ست سا جد ين بعضي نظر با ينكه سجده بر غير خد ا جا ئز نيست گفتند مر ا د ا ينستكه آ د مر ا قبله قر ا ر د هيد مثل كعبه معظمه و بعضي گفتند سجده شكر بر ا ين نعمت عظمي كه جعل خليفه با شد د رز مين كه فر مو د: و اذ قا ل ر بك للملا ئكت ا ني جا عل في ا لا رض خليفت بقره آ يه 28. لكن سجده كه مختص بخد ا و ند ا ست سجده عبو د يت ا ست مثل غير سجده از سا ير عبا د ات و ا ما , يا: ى; تعظيم يا حر مت تعظيم ا ست سجده ملا ئكه ب آ دم و ا جب بو د كه ا ين نحو تعظيم ب آ دم كنند و سجده يعقوب و پسر ان بيو سف جا ئز بو د كه ميفر ما يد: و خر و ا له سجد ا يو سف آ يه101. و د ر شر يعت ا سلام ا ين نحو تعظيم بر ا حدي جا ئز نيست حتي بر نبي صلي ا لله عليه و آ له و ا لا ئمه عليهم ا لسلام, چون شبيه عبده شمس و آ تش و ا صنام بو د و سجده ملا ئكه تعظيم ب آ دم بو د و عبا دت خد ا و ند كه ا مر فر مو د و ا طا عت ا مر ا و كر د ند و لذ ا شيطان تمر د كر د كه مثل من كه از آ تش خلق شده ا شرف از آ دم هستم كه از خاك خلق شده و غا فل از ا ينكه شر ا فت آ دم نه بر جسم خا كي ا و بو د, بلكه بر اي ر وح ا و كه ا شرف از تمام ملا ئكه ا ست مخا لفت ا مر ا لهي نمو د چنا نچه بيا يد.

/ 6486