سوره‌ اسراء ; آيه 57 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ اسراء ; آيه 57

متن عربي

اولـئك الذين يدعون يبتغون لى ربهم الوسيله ايهم اقرب ويرجون رحمته ويخافون عذابه ن عذاب ربك كان محذورا

ترجمه فارسي

كسانى را كه آنان مى‏خوانند، خودشان وسيله‏اى (براى تقرب) به پروردگارشان مى‏جويند، وسيله‏اى هر چه نزديكتر; و به رحمت او اميدوارند; و از عذاب او مى‏ترسند; چرا كه عذاب پروردگارت، همواره در خور پرهيز و وحشت است! (57)

ترجمه انگليسي / English Translation

Those whom they call upon do desire (for themselves) means of access to their Lord, - even those who are nearest: they hope for His Mercy and fear His Wrath: for the Wrath of thy Lord is something to take heed of.

تفسير 1

(57) (اولئك الذين يدعون يبتغون الي ربهم الوسيله ايهم اقرب و يرجون رحمته و يخافون عذابه ان عذاب ربك كان محذورا): (كساني كه كفار آنها رامي خوانند، خدا را مي خوانند و همه در جستجوي راهي به سوي پروردگارخويشند تا كداميك منزلتي نزديكتر بيابند و به رحمت او اميدوار و از عذاب او بيمناكند، همانا كه عذاب پروردگارت واجب الاحتراز است )، مي فرمايد اين ملائكه و جن و انسي كه مشركين آنها را عبادت مي كنند، خودشان براي تقرب به درگاه پروردگار خود، در جستجوي وسيله هستند تا به او نزديكتر شوند و راه او را بروند و به اعمال او اقتداء كنند و همه در تمامي حوائج زندگي و وجودشان از او مدد مي جويند و اميد رحمت او را دارند و از بيم عذابش او را اطاعت كرده و معصيت نمي كنند، چون عذاب پروردگارت به گونه ايست كه حقيقتا بايداز آن پرهيز و دوري جست . لذا مشركين براي توسل به خدا و تقرب به او به عبادت ملائكه و جن و غير اينها روي آورده اند و به جاي عبادت خدا اين وسايل را عبادت مي كنند و با اين عمل يعني ترك عبادت خدا و دادن استقلال در ربوبيت و عبادت به اين معبودها، به خداي بزرگ شرك ورزيده اند. اما مسأله توسل كه در اعتقاد شيعي وجود دارد غير اين است و مطابق آيه ، (يا ايهاالذين امنوا اتقوا الله و ابتغوا اليه الوسيله )، (اي كسانيكه ايمان آورده ايد از خدا بترسيدو به سوي او در طلب وسيله باشيد)، عملي صحيح و معقول مي باشد، چون شيعه ، ائمه اطهار يا شخص پيامبر را افرادي مستقل از اراده پروردگار و داراي شأن ربوبيت وعبادت نمي دانند، بلكه چون آنها شايسته ترين بندگان خدا هستند، شيعه در هنگام گرفتاري و تضرع خود آنها را وسيله شفاعت در بارگاه الهي قرار مي دهند و در عين حال يقين دارند كه عبادت و تدبير امور فقط وابسته به اراده خداي سبحان است و بس .

تفسير 2

ا ينها كسا ني هستند خد ا ر ا ميخو ا نند و طلب مي كنند بسوي پر و ر د گا ر خو د و سيله كه كد ام يك از آ نها نز د يكتر ا ست و ا ميد بر حمت ا لهي د ا ر ند و خوف از عذ اب ا و محققا با يد از عذ اب ا لهي حذ ر كر د ا ين آ يه شر يفه ر ا د و نحوه ميتو ان تفسير كر د يك نحوه كه مفسر ين گفتند كه ا و لئك ا لذ ين يدعون مرا د مشر كين هستند كه ملا ئكه و عيسي عليه ا لسلام و سا ير ا لهه آ نها را مقرب د ر گاه ا لهي ميدانند و خد ا ر ا ميخو ا نند يبتغون ا لي ر بهم ا لو سيله چنا نچه د ر جاي د يگر گفتند ما نعبد هم ا لا ليقر بو نا ا لي ا للهز لفي ز مر آ يه4. و نيز گفتند و ا لله ا مر نا بها ا عر اف آ يه27 ا يهم ا قرب هر كد ام آ لهه خو د ر ا ا قرب مي د ا نند يك د سته ملا ئكه ر ا يك د سته ا نبياء ر ا يك د سته ا صنا مر ا كه ميگو يند ا ينها صو رت ملا ئكه ا ست يكد سته خو ر شيد و ماه و ستا ر گان ر ا يكد سته آ تش و گا و و گو سا له و غير ا ينها و ير جون ر حمته با ين عبا ده ا لهه و يخا فون عذ ا به د ر ترك عبا دت آ نها ان عذ اب ر بك كان محذ و ر ا نحوه د وم ا ينكه ا و لئك ا شا ره با نبياء با شد د ر آ يه سا بقه كه فر مو د و لقد فضلنا بعض ا لنبيين علي بعض ا ين ا نبياء ا لذ ين يد عون خد ا ر ا ميخو ا نند و مي پر ستند يبتغون ا لي ر بهم ا لو سيلت بعبا دت و بنده گي و ا عما ل حسنه ا يهم كد ام يك از ا عما ل و عبا د ات ا قرب بر حمت ا لهي و ا فضل ا ست چنا نچه از ا مير ا لمؤ منين ا ست كه فر مو د هر و قت كه د و ا مر بر من پيش آ مد شد آ نكه ا فضل بو د ا ختيا ر كر دم و ير جون ر حمته ا ينها ا ميد شان بر حمت ا لهي از همه بيشتر ا ست و يخا فون عذ ا به خوف آ نها از همه با لا تر ا ست ان عذ اب ر بك كان محذ و ر ا و بنظر ا ين تفسير ا نسب و ا قرب و ا ظهر ا ست و ا لله ا لعا لم بمر ا ده .

/ 6486