وذا مسكم الضر في البحر ضل من تدعون لا ياه فلما نجاكم لى البر اعرضتم وكان النسان كفورا
ترجمه فارسي
و هنگامى كه در دريا ناراحتى به شما برسد، جز او، تمام كسانى را كه (براى حل مشكلات خود) مىخوانيد، فراموش مىكنيد; اما هنگامى كه شما را به خشكى نجات دهد، روى مىگردانيد; و انسان، بسيار ناسپاس است! (67)
ترجمه انگليسي / English Translation
When distress seizes you at sea, those that ye call upon - besides Himself - leave you in the lurch! but when He brings you back safe to land, ye turn away (from Him). Most ungrateful is man!
تفسير 1
(67) (و اذا مسكم الضر في البحر ضل من تدعون الا اياه فلما نجيكم الي البراعرضتم و كان الانسان كفورا): (و زمانيكه در دريا به شما خوف و خطري دررسد، به جز خدا همه را از ياد مي بريد، ولي زمانيكه شما را از دريا بسوي خشكي نجات داد، اعراض مي كنيد، همانا انسان كافر و ناسپاس است ) (ضر)يعني سختي و گرفتاري و مراد از (مس ضر) در دريا، گرفتار طوفان شدن و خطرغرق گشتن است و نيز مراد از (ضلال ) در اينجا به معناي محوشدن از خاطر و ياگمراه شدن است ، همچنين معناي دعا در اين آيه درخواست و طلب مي باشد واستثناء نيز استثناء منقطع است . و معناي آيه چنانچه خدا بهتر مي داند اين است كه وقتي در دريا مشرف به هلاكت شديد آنوقت همه خدايان دروغيني را كه جز خدا عبادت مي كرديد فراموش مي كنيد وفقط خدا را جهت نجات خود مي طلبيد، يعني انسان قبل از گرفتاري در دريا هميشه موقع حاجت خود معبودهاي دروغين را طلب مي كرده و آنها راه وصول به ذكر خدا رابر اوبسته بودند، چون او نجات خود را از آنها مي طلبيد و ارتباطش با پروردگارش قطع بود، ولي در دريا زمانيكه مشرف به هلاكت مي شود، آن خدايان دروغين هيچ يك به فرياد شخص غريق نمي رسند، گويا در راه گم مي گردند و شخص غريق فقط به ياد خداي خالق خويش مي افتد و براي رفع گرفتاريش او را مي خواند و خدا را در نزد خود حاضرو ناظر مي بيند و اين امر رحمتي از جانب خداست و خداي متعال نيز علي رغم اعراض هميشگي آن شخص دعاي او را پاسخ گفته و وي را به سوي خشكي نجات مي دهد، اماروش هميشگي انسان ، ناسپاسي است و وقتي كه نجات يافت و به خشكي رسيد مجددااز ياد حق غافل شده و اعراض مي نمايد و خداوند مسبب الاسباب را فراموش نموده و اورا شكرگزاري نمي كند، در حاليكه هميشه در نعمتهاي او غوطه ور است . و چنانكه در آيات سابق ذكر شد همين مسأله كه انسان در هنگام خطر و زمانيكه مشرف به هلاكت مي گردد، فطرتا توجهش از همه اسباب ظاهري قطع گشته و متوجه مسبب الاسباب مي گردد و در دلش روزنه اميدي به قدرتي وجود دارد كه هيچ قدرتي مافوق آن نيست ، بزرگترين حجت انفسي و فطري بر مسأله اثبات صانع است و اگراشتغالات دنيوي و دلبستگيهاي مادي نبود، هرگز انسان از ياد خالق خدا غافل نمي شد.
تفسير 2
وز ما نيكه متو جه شد بشما ضر ري د ر د ر يا از د ست ميد هيد و ر ها مي كنيد آ نچه ر ا كه ميچر ستيد از خد ا يان خو د مگر خد ا و ند متعا ل ر ا پس چون نجات د ا د شما ر ا از د ر يا و بسا حل ر سيد يد ا عر اض مي كنيد از خد ا و همان ا لهه خو د ر ا مي پر ستيد و ا نسان هست كا فر و كفو ر و اذ ا مسكم ا لضر في ا لبحر با ينكه د ر يا متلا تم شد و كشتي ملما شد و چها ر مو جه شد و با د ها از ا طر اف وز يدن گر فته و مشرف بر هلا كت شد يد ضل من تد عون ا لهه خو د ر ا از نظر ميا ند از يد و ب آ نها تو جه نمي كنيد چون ميد ا نيد كه آ نها نجات بخش نيستند ا لا ا ياه فقط تو جه بخد ا و ند متعا ل مي كنيد و ا و ر ا ميخو ا نيد و ا ستغا ثه مي كنيد فلما نجيكم ا لي ا لبر پس چون خد ا و ند شما ر ا نجات د ا د و بخشكي ر سا نيد ا عر ضتم باز ا عر اض مي كنيد و بهمان شرك ا و لي بر ميگر د يد و كان ا لا نسان كفو ر ا كفو ر ثبات بر كفر ا ست كه د ست از كفر خو د بر نميد ا ر ند د ر خبر د ا ر دز ند يقي يعني لا مذ هب كه هيچ د يني ا ختيا ر نكر ده و طبيعي صرف و د هري محض بو د خد مت حضرت صا دق عليه ا لسلام شر فياب شد و عرض كر د ما ا لد ليل علي ر بك حضرت چون از حا ل ا و با خبر بو د فر مو د آ يا كشتي سو ا ر شده ئي گفت مكر ر كشتي سو ا ر شده ام فر مو د آ يا كشتي ملما شده گفت يكمر تبه غرق شد فر مو د تو چه كر دي گفت خو د ر ا بچا ره تخته ر سا ندم و بر ا و قر ا ر گر فتم فر مو د آ يا د ر آ نو قت متو جه شدي كسي هست كه تو ر ا نجات د هد گفت بلي فر مو د همان پر و ر د گا ر منست كه گفتند د ر حا ل ا ضطر ا ر هر نفسي متو جه خد ا ميشو د حتي حيو ا نات. چنا نچه نقل كر د ند از يك شكا ر چي گفت د ر سا ل خشكسا لي بشكا ر بو دم بز- كو هي از د و ر گو د ا لي بنظر آ و ر د كه د ر ا و آب ا ست بسر عت آ مد د يد خشك ا ست سر بلند كر د بطرف با لا و ا شك از چشمش جا ري شد فو ر ا ا بري آ مد و با ر ان شد يدي گو د ا ل پر از آب شد آ شا ميد و ر فت.
لطفا منتظر باشید ...
