سوره‌ قصص‌ ; آيه 45 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ قصص‌ ; آيه 45

متن عربي

ولكنا انشانا قرونا فتطاول عليهم العمر وما كنت ثاويا في اهل مدين تتلو عليهم اياتنا ولكنا كنا مرسلين

ترجمه فارسي

ولى ما اقوامى را در اعصار مختلف خلق كرديم، و زمانهاى طولانى بر آنها گذشت (كه آثار انبيا از دلهايشان محو شد; پس تو را با كتاب آسمانيت فرستاديم)! تو هرگز در ميان مردم مدين اقامت نداشتى تا (از وضع آنان آگاه باشى و) آيات ما را براى آنها ( مشركان مكه) بخوانى، ولى ما بوديم كه تو را فرستاديم (و اين آيات را در اختيارت قرار داديم)! (45)

ترجمه انگليسي / English Translation

But We raised up (new) generations, and long were the ages that passed over them; but thou wast not a dweller among the people of Madyan, rehearsing Our Signs to them; but it is We Who send apostles (with inspiration).

تفسير 1

(45) (ولكنا انشانا قرونا فتطاول عليهم العمر وما كنت ثاويا في اهل مدين تتلوا عليهم اياتنا ولكنا كنا مرسلين ): (وليكن ما نسلها را پديد آورديم و زندگاني برايشان به طول انجاميد و تو در ميان اهل مدين ساكن و مقيم نبودي تا سرگذشت آنها رابراي مردم خودت بگويي ، اين مائيم كه تو را مي فرستيم ) در ادامه مي فرمايد: تو هنگام نزول تورات حاضر نبودي ولي ما نسلهايي را پس ازآن پديد آورديم و عمر آنها طولاني شد و ما بعد از آن داستان موسي و نزول كتاب رابراي تو بيان كرديم و نيز تو در ميان اهل مدين و قوم شعيب ع ساكن نبودي و آنچه رابر آنها گذشت ناظر نبودي كه اينك آيات ما را كه حاوي داستان آنهاست بر امت خودو مشركان بخواني ، بلكه اين ما هستيم كه تو را بسوي قومت فرستاده ايم تا اين آيات را برآنان ‌ بخواني‌.

تفسير 2

و لكن ما ا نشاء فر مو د يم قرن ها ئي بس طو لي كشيد ميان آن قر نها بر آن قر ون عمر ها ئي و نبو دي مقيم د ر ا هل مد ين تلا وت كني, بر آ نها آ يات ما ر ا و لكن ما بو د يم ا ر سا ل كننده ا نبياء. و لكنا ا نشا نا قر و نا يعني قبل از بعثت شما قرن ها ئي ا يجا د فر مو د يم قرن نوح و هو د و صا لح و ا بر ا هيم و لو ط و شعيب و مو سي و عيسي و سا ير قرن ها كه ا ينها قوم آ نها ا يمان نيا و ر د ند و بچه عذ ا بها ئي هلاك شد ند. فتطا و ل عليهم ا لعمر ميا نه هر قر ني با قرن د يگر طو لز ما ني پيد ا كر د كه قرن بعد از قرن قبل بي خبر شد ند و فر ا موش كر د ند كه تعبير بز مان فطرت ميكنند قوم عا د از قوم نوح قوم ثمو د از قوم عا دز مان ا بر ا هيم و لو ط از قوم ثمو د قوم شعيب از قوم لو ط قوم مو سي از قوم شعيب قوم عيسي از فر عو نيان قوم شما د ر د و ره جا هليت ازز مان عيسي بكلي غا فل بو د ند و د ر شرك و كفر و فسا د فر و ر فته بو د ند حتي با ند ازه اي كه ا صلا منكر شد ند كه ا نبيا ئي نبو د ند و قو مي هلاك نشد ند. و ما كنت ثا و يا في ا هل مد ين ثا و يا از ما ده ثوي بمعني مثوي جاي گر فتن و ا قا مت كر دن ا ست نبو دي كه بچه عذ ا بها ئي هلاك شد ند, ممكن ا ست تا ا ينجا كلام تمام شده و جمله تتلو عليهم آ يا تنا جمله مستقله با شد و مر جع ضمير عليهم ا هل مكه و قوم حضرت ر سا لت و ا مت آن حضرت با شند كه بر اي ا ينها تلا وت ميفر ما ئي قضا ياي ا مم سا بقه كه ا ينها غا فل و بي ا طلاع بو د ند و ممكن ا ست متعلق بجمله قبل با شد و مر جع ضمير ا هل مد ين با شند كه نبو دي مقيم د ر ا هل مد ين كه بر آ نها تلا وت فر ما ئي آ يات ما ر ا و معناي ا و ل ا قرب بنظر ميا يد. و لكنا كنا مر سلين و لكن ما د ر هيچز ما ني خا لي از حجت قر ا ر ند ا د يم و ا نبياء و ر سل ر ا پي د ر پي فر ستا د يم وز مين ر ا خا لي از حجت نگذ ا ر د يم چنا نچه د ر خبر ا ست لو خلت ا لا رض عن ا لحجت لسا خت با هلها و لما جت با هلها ا ما ظا هر مشهو د و ا ما غا ئب مستو ر.

/ 6486