سوره‌ قصص‌ ; آيه 76 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ قصص‌ ; آيه 76

متن عربي

ن قارون كان من قوم موسى فبغى عليهم واتيناه من الكنوز ما ن مفاتحه لتنو بالعصبه اولي القوه ذ قال له قومه لا تفرح ن الله لا يحب الفرحين

ترجمه فارسي

قارون از قوم موسى بود، اما بر آنان ستم كرد; ما آنقدر از گنجها به او داده بوديم كه حمل كليدهاى آن براى يك گروه زورمند مشكل بود! (به خاطر آوريد) هنگامى را كه قومش به او گفتند: "اين همه شادى مغرورانه مكن، كه خداوند شادى‏كنندگان مغرور را دوست نمى‏دارد! (76)

ترجمه انگليسي / English Translation

Qarun was doubtless, of the people of Moses; but he acted insolently towards them: such were the treasures We had bestowed on him that their very keys would have been a burden to a body of strong men, behold, his people said to him: "Exult not, for God loveth not those who exult (in riches).

تفسير 1

(76) (ان قارون كان من قوم موسي فبغي عليهم و اتيناه من الكنوز ما ان مفاتحه لتنوأ بالعصبه اولي القوه اذ قال له قومه لا تفرح ان الله لا يحب الفرحين ):(بدرستي كه قارون از قوم موسي بود، پس بر آنها طغيان كرد، ما به وي آنقدر از دفاين وگنجينه ها داده بوديم كه فقط كليدهاي آن ، مرداني نيرومند را خسته مي كرد، آنزمان كه قومش به او گفتند: شادي تؤام با غفلت نداشته باش چون خدا چنين افرادي را دوست نمي دارد) مي فرمايد قارون از بني اسرائيل بود و قصد اين نمود كه بدون هيچ حقي بربني اسرائيل تجاوز كند و ما آنقدر از مال و ثروت و گنجينه ها به او داده بوديم كه حمل كليدهاي آن جماعتي نيرومند را به ستوه و تعب مي آورد، و مردمش به او گفتند كه اي قارون خوشحالي مفرط و بي اندازه كه آخرت را از يادت ببرد، نداشته باش ، چون اين نوع خوشحالي موجب طغيان است و خداوند افراد وابسته به دنيا و مفرحي را كه آخرت را از ياد برده اند دوست نمي دارد.

تفسير 2

بد ر ستيكه قا ر ون بو د از قوم مو سي از بني ا سر ا ئيل پس تعدي و تجا وز و بر تري كر د بر آن ها و د ا د يم ما ا و ر ا از گنج ها با ند ازه ا يكه مفا تيح آ نها ر ا ميبر د ند جما عتي كه صا حب قوه بو د ندز ما نيكه گفتند با و قوم ا و كه فر حناك نباش با ين ما ل و منا ل بد ر ستيكه خد ا د و ست نميد ا ر د فر حنا كها ر ا. ان قا ر ون كان من قوم مو سي بعضي گفتند با مو سي پسر خا له بو د ند كه ما د ر مو سي و ما د ر قا ر ون د و خو ا هر بو د ند. د ر مجمع د ا ر د ر ويذ ا لك عن ا بي عبد ا لله ع بعضي گفتند پسر عمو بو د ند قا ر ون پسر يصهر بو د و مو سي پسر عمر ان و ا ين د و بر ا د ر بو د ند و جمع بين ا ين د و ممكن ا ست كه د و بر ا د ر د و خو ا هر ر ا از د و اج كنند و ا ما قو ل با ينكه عم مو سي بو ده منطبق با ا ين د و نميشو د. فبغي عليهم بغي سر كشي و تعدي و تجا وز از حد خو د و بز رگ منشي ا ست. و ا تيناه من ا لكنوز گفتند علم كيميا د ا شته كه بمس بز نند طلا شو د و گفتند نبو د د ر بني ا سر ا ئيل كسي بهتر از ا و د ر قر ا ئت تو ر ات لكن د ر با طن منا فق بو د مثل سا مري. ما ان مفا تحه مفا تح ر ا بسيا ري گفتند مر ا د خز ا ئن ا مو ا ل ا و ا ست نظير قو له تعا لي. و عنده مفا تح ا لغيب ا نعام آ يه59 و بعضي گفتند كليد گنجهاي ا و. لتنوء با لعصبت يعني بز حمت ميا ند ا خت و خستگي جما عتي ر ا د ر حمل و نقل آ نها و عصبه ر ا بعضي گفتند ما بين ده ا لي پا نز ده بعضي گفتند ما بين سه ا لي ده بعضي گفتند ما بين ده ا لي چهل و ظا هر ا مر ا د جمعي ر ا بز حمت ميا ند ا خت آ نهم جمعيكه ا و لي ا لقوه بو د ند. اذ قا ل له قو مه خو يشان و ا قر باء ا و از بني ا سر ا ئيل. لا تفرح يعني بما لت منا ل و فيس نكن و نخوت مو رز كه ما ل تا لب گو ر ا ست و بعد از آن ا عما ل. ان ا لله لا يحب ا لفر حين كسا نيكه بما ل و جاه مغر و ر ميشو ند بحسنت مناز كه بيك تبست و بما لت مناز كه يك شبست ا لما ل و ا لبنونز ينت ا لحيوه ا لد نيا و ا لبا قيات ا لصا لحات خير عند ر بك ثو ا با و خير ا ملا كهف آ يه44 .

/ 6486