سوره‌ روم‌ ; آيه 37 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ روم‌ ; آيه 37

متن عربي

اولم يروا ان الله يبسط الرزق لمن يشا ويقدر ن في ذلك لاياتٍ لقومٍ يومنون

ترجمه فارسي

آيا نديدند كه خداوند روزى را براى هر كس بخواهد گسترده يا تنگ مى‏سازد؟!در اين نشانه‏هايى است براى گروهى كه ايمان مى‏آورند. (37)

ترجمه انگليسي / English Translation

See they not that God enlarges the provision and restricts it, to whomsoever He pleases? Verily in that are Signs for those who believe.

تفسير 1

(37) (اولم يروا ان الله يبسط الرزق لمن يشاء ويقدر ان في ذلك لايات لقوم يؤمنون ): (آيا نمي بينند كه خداوند روزي را بر هر كس بخواهد توسعه داده و يا تنگ مي گيرد؟ همانا در اين امر براي گروهي كه ايمان مي آورند نشانه هايي وجود دارد)يعني اينكه مردم در اثر رسيدن نعمت خوشحالي كرده و در اثر رسيدن نقمت نااميدمي شوند خطاست ، مگر نمي بينند كه روزي بدست خداست و كمي و زيادي آن تابع مشيت اوست ؟ پس انسان بايد بداند كه اگر رحمتي به او برسد، از ناحيه خداست و اگرهم ناملايمي برسد باز هم به مشيت خداست و هر دوي اينها قابل زوالند پس نبايد به چيزي كه ايمن از زوالش نيست خوشحال شده يا از بابت چيزي كه اميد زوالش هست ،ناراحت و نااميد كردند و همانا در اين امر نشانه هايي براي مؤمنان وجود دارد تا بدانند به سبب داشته ها نبايد خوشحال بوده و يا از بابت فقدان نداشته ها نااميد شوند. همچنانكه فرمود: (لكي لا تاسوا علي ما فاتكم ولا تفرحوا بما اتيكم (26))

تفسير 2

آ يا نمي بينند ا ينكه خد ا و ند بسط ميد هد ر وزي ر ا از بر اي هر كه بخو ا هد و تنگ ميگير د بر اي د يگري بد ر ستيكه د ر ا ين بسط و تقد ير آ يا تيست بر اي قو ميكه ا يمان مي آ و ر ند. نظر با ينكه ا فعا ل ا لهي تمام مو ا فق حكمت و مصلحت ا ست و آ نچه ميكند عين صلاح ا ست و حا ل بند گان خو د ر ا ميد ا ند كهز يد مثلا صلاح ا و د ر بسط ا ست و غنا و عمر و د ر تضييق و فقر, چنا نچه د ر حد يث قد سي ا ست ميفر ما يد ان من عبا دي من لا يصلحه ا لا ا لغني فان ا فقر ته لا فسدهذ ا لك و ان من عبا دي من لا يصلحه ا لا ا لفقر فان ا غنيته لا فسدهذ ا لك فمن لم يصبر علي بلا ئي و لم يرض بقضا ئي فليطلب ر با سو اي و ليخرج من ا ر ضي و سما ئي و حكم و مصا لح آ نر ا جز خد ا نميد ا ند و آ نچه كه بتو ان از آ يات شر يفه و ا خبا ر آ ل ا طها ر ا ستفا ده نمو د چند چيز ا ست:1- ا ينكه بعض بنده گان ضعيف ا لا يمان تا ما د ا ميكه د ر تو سعه ا ست بعبا دت و بنده گي قيام د ا ر د و ا گر بر ا و تضييق شد كلمات كفر آ ميز از ا و صا د ر ميشو د و از د ين خا رج ميشو د و بسا بعض د يگر بعكس كه ا گر ر وي غنا و ثر وت ر ا د يد طا غي و با غي ميشو د و از د ين بير ون مير و د.2- ا متحان بنده گان ا ست كه د ر غني شكر گذ ا ري مي كند يا نمي كند و د ر فقر صبر و تحمل د ا ر د يا ند ا ر د.3- ا د عيه و ا عما ل صا لحه و ا حسان به بنده گان بسا مو رث تو سعه ميشو د و معا صي و بخل و بعض صفات خبيثه بسا با عث فقر ميگر د د.4- بسا نسبت به كفا ر و ظلمه, تو سعه و غني, بلا و عقو بت آ نها ا ست چنا نچه مي فر ما يد و لا يحسبن ا لذ ين كفر و ا ا نما نملي لهم خير لا نفسهم ا نما نملي لهم ليز د ا د و ا ا ثما و لهم عذ اب مهين سو ره ا ل عمر ان آ يه172 و فقر و ضيق نسبت به مؤ من لطف و عنا يت ا و ا ست بر اي ا ينكه آ لو ده بهز خا رف د نيوي نشو د و ا جرش د ر قيا متز يا د شو د و حكم د يگر, لذ ا ميفر ما يد: ا و لم ير و ا ان ا لله يبسط ا لرزق لمن يشاء و يقد ر چه بسيا ر غناي يك نفر ا متحان چند ين نفر ا ست و فقر د يگري ا متحان جما عتي مي گر د د و لي د رك ا ين حكم و مصا لح ر ا نمي كنند مگر مؤ منين كه مي فر ما يد: ان فيذ ا لك لا يات لقوم يؤ منون .

/ 6486