ظرف پر از آب شد - هزار و یک داستان از زندگانی امام علی (ع) نسخه متنی

ظرف پر از آب شد

على "عليه السلام" مى فرمايد: در برخى از جنگها در حالى كه آب تمام شده بود رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مرا مأمور ساخت و فرمود: اى على ظرفى برايم بياور، وقتى آن ظرف را براى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم آوردم دست راست خود را به همراه دست من در ظرف گذاشت آنگاه فرمود: بجوش؛ آنگاه آب از ميان انگشتان ما جوشيد و بر آمد و ظرف پر از آب شد. [ نصايح]

فرمان جنگ گرفت

على "عليه السلام" مى فرمايد روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به من فرمود: به زودى با پيمان شكنان "ناكثين" و ستمگران "قاسطين" و از دين بيرون رفتگان "مارقين" خواهى جنگيد، هر كدامشان با تو بجنگند براى تو در برابر هر يك نفر از آنان شفاعت صد هزار نفر از شيعيانت خواهد بود على "عليه السلام" مى فرمايد: به رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم عرض كردم: اى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم پيمان شكنان كيستند؟

حضرت فرمود: طلحه و زبير به زودى در حجاز با تو بيعت مى كنند و در عراق پيمان مى شكنند، وقتى چنين كردند با آنها نبرد كن كه در جنگ با آنان پاكى و طهارتى براى اهل زمين است. آنگاه عرض كرد: يا رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم ستمگران كيستند؟
حضرت فرمود: معاويه و يارانش.
سپس گفتم: از دين بيرون رفتگان كيستند؟

حضرت فرمود: ياران ذوالثديه و آنان از دين همچون تير از كمان بيرون مى روند، آنان را بكش كه در كشتن آنان فرج و گشايش براى اهل زمين است و عذابى شتابان بر آنان از براى دين بيرون رفتگان است؛ و اندوخته اى براى تو در نزد خداى عزيز و چليل در روز رستخيز است. [ نصايح، ص 426]

از سنگ آب جوشيد

على "عليه السلام" مى فرمايد: در يكى از جنگها رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بى آب ماند و به من گفت: اى على، نزد آن صخره سنگ برو و بگو من فرستاده رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم هستم براى من آب روان كن.

على "عليه السلام" مى فرمايد: سوگند به خدائى كه او را به نبوت گرامى داشت وقتى پيغلم را به آن سنگ رساندم در سنگ زائده هاى مثل پستان گاو پيدا شد و از هر پستان آب جارى گرديد، وقتى اين را مشاهده كردم به خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم شتافتم و به او خبر دادم.
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: اى على برو و از آن آب بردار، و مردم نيز آمدند و مشكها و آفتابه هاى خود را پر كردند و چهارپايانشان را آب دادند و خود از آن نوشيدند و وضو ساختند. [ نصايح ص 436]