سيماى شيعيان - هزار و یک داستان از زندگانی امام علی (ع) نسخه متنی

سيماى شيعيان

در يك شب مهتابى امام على "عليه السلام" از مسجد كوفه بيرون آمد و به سمت صحرا حركت كرد، گروهى از مسلمانان به دنبال امام حركت كردند. امام ايستاد و به آنها رو كرد و فرمود: من انتم؛ شما كيستيد؟ آنها عرض كردند:
نحن شيعتك يا اميرالمؤ منين؛ ما از شيعان تو هستيم اى اميرالمؤ منين
حضرت با دقت به چهره آنها نگاه كرد و آنگاه فرمود: چگونه است كه سيما و نشانه شيعه را در چهره شما نمى بينم؟
آنها پرسيدند: سيما و نشانه شيعه شما چگونه است؟ حضرت فرمود:
صفر الوجوه من السهر، عمش العيون من البكاء، حدب الظهور من القيام، خمص البطون من الصيام، ذبل الشفاه من الدعاء، عليهم غبرة الخاشعين. آنها :

1- زرد چهره گانند بر اثر بيدارى شب.

2- خراب چشمانند بر اثر گريه.

3- خميده پشت بر اثر قيام.

4- تهى دل بر اثر روزه.

5- خشكيده لب بر اثر دعا هستند

و گرد تواضع و فروتنى بر آنها نشسته است.

[ ارشاد مفيد، ص 114]

مرد صلاة و صيام و قيام

خوارج به عنوان اعتراض به حكومت امام على "عليه السلام" در مسجد كوفه جمع مى شدند و در نماز جماعت آن حضرت شركت نمى كردند و گاهى هم با شعارهاى تند و زننده مخالفت خود را علنى مى ساختند. روزى حضرت على "عليه السلام" در نماز صبح بود و ابن كوا "يكى از منافقان مشهور عصر امامت امام على "عليه السلام"" اين آيه را تلاوت كرد، و لقد اوحى اليك و الى الذين من قبلك لئن اشركت ليحبطن عملك و لتكونن من الخاسرين؛ [ زمر/ 65] به تو و همه پيامبران پيشين وحى شده كه اگر مشرك شوى تمام اعمالت تباه مى شود و از زيانكاران خواهى بود.

هدف او از خواندن اين آيه اين بود كه به كنايه به آن حضرت در مورد قبول حكميت در جنگ صفين اعتراض كند.
امام "عليه السلام" براى احترام به قرآن، سكوت كرد تا وى آيه را به پايان رسانيد، سپس امام "عليه السلام" به ادامه قرائت نماز خود بازگشت ولى ابن كوا، كار خود را دو مرتبه تكرار كرد، باز امام سكوت كرد، و ابن كوا، براى سومين بار آيه را به گونه اى تلاوت كرد تا به نماز او لطمه اى وارد نشود.
فاصبر ان وعدالله حق و لا يستخفنك الذين لا يوقنون؛ اكنون كه چنين است صبر پيشه كن كه وعده خدا حق است و هرگز كسانى كه ايمان ندارند تو را خشمگين نسازند. [ روم / 60]
و اين اشاره به مجازات دردناك الهى است كه در انتظار مخالفان و منافقان و افراد بى ايمان مى باشد. سرانجام امام سوره نماز خود را تمام كرد و به ركوع رفت. [ تفسير نمونه، ج 7]