مرد، مردان عالم - هزار و یک داستان از زندگانی امام علی (ع) نسخه متنی

مرد، مردان عالم

عوانه مى گويد: وقتى لشگريان حضرت على "عليه السلام" در جنگ جمل سياه گمراه عايشه را شكست داده و جنگ به پايان رسيد. حضرت على "عليه السلام" به عايشه فرمود: اى حميرا، كار خدا را با خود چگونه ديدى؟ عايشه جواب داد: يا على "عليه السلام" اكنون كه بر ما تسلط يافتى "در اسارت تو هستم" يعنى: جوانمردى و نما و مرا ببخش! [ معانى الاخبار، ج 2، ص 227]

هلاكت ظالم، حتمى است

در يكى از جنگ هاى، يكى از شجاعان دشمن، يكى از افراد بنى هاشم را به جنگ با خود دعوت كرد، ولى او پاسخ مثبت نداد. حضرت على "عليه السلام" به او فرمود: چرا از پيكار با او خوددارى مى كنى؟! او جواب داد: اين شخص "اشاره به قهرمان دشمن" از يكه سواران دلير عرب است، ترس از آن دارم كه بر من پيروز گردد. امام على "عليه السلام" فرمود: او به حساب اينكه در سپاه دشمن است بر تو ظلم كرده است، اگر با او نبرد كنى، بر او پيروز خواهش شد، بدانكه اگر كوهى به كوه ديگر ظلم كند، ظلم كننده مغلوب شده و به هلاكت مى رسد. [ وسائل الشيعه، ج 11، ص 334]

فرياد رس خليفه!

اصبغ بن نباته مى گويد: وقتى كه عثمان به علت كردار وى "كه بر خلاف سيره پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بود" توسط مردم در محاصره قرار گرفت، او براى على بن ابيطالب "عليه السلام" چنين نوشت: اما بعد؛
به يقين، آب از قله كوهى، كه نبايد آب آن را فرا گيرد، گذشته "يعنى آب از سرگذشت و كارد به استخوان رسيده" و تنگ شتر به نزديك پستانش د رسيده "تنگ شتر از زير شكم به نزديك پستان رسيد يعنى، كار از كار گذشته و قابل تغيير و اصلاح نيست" و كار من از حد بيرون شده است و در من كسى طمع كرده كه چيزى مانع آن نيست پس اگر تو خورنده اى، بهترين خورنده باش، و گرنه مرا درياب كه پاره پاره مى گردم. [ معانى الاخبار، ج 2، ص 338]