كلامى سودبخش و كوتاه - هزار و یک داستان از زندگانی امام علی (ع) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

هزار و یک داستان از زندگانی امام علی (ع) - نسخه متنی

محمدرضا رمزی اوحدی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

كلامى سودبخش و كوتاه

حضرت على "عليه السلام" به فرزندش امام حسن "عليه السلام" فرمود:
چهار چيز و چهار چيز را از من به خاطر خود بسپار و نگه دار:
عرض كرد: آنها چيست؟
حضرت فرمود: بالاترين ثروت، عقل است. بزرگترين فقر حماقت، شديدترين وحشت خود پسندى و بهترين حسب ها و نسب ها، خوش د اخلاقى است.
امام حسن "عليه السلام" عرض كرد: پدر جان! چهارتاى ديگر چيست؟
حضرت فرمود: از رفاقت با آدم احمق پرهيز كن كه چون سود رساند، زيان وارد كند، از دوستى دروغگو هم بر حذر باش كه دور را نزديك و نزديك را دور نمايد، از رفاقت با بخيل نى دورى كن كه در سخت ترين مواقع، حاجت تو را رها كند، و از دوستى با بى دين اجتناب كن كه ترا در اثر نفاق بفروشد. [ نصايح، ص 186]

رستگارى و درستكارى در چند سؤال

حافظ ابونعيم در كتاب حليه مى گويد: اميرالمؤ منين "عليه السلام" پرسشهايى درباره دوستى و رفاقت از فرزندش امام حسن "عليه السلام" كرد كه حضرت بدينگونه جواب داد:
على "عليه السلام" فرمود:

» استقامت و راستى چيست؟ امام حسن "عليه السلام" بدى را با خوبى از بين بردن.

»شرف چيست؟ خوشرفتارى با قوم و قبيله، و تحمل خونبهايى كه به گردن كسى افتاده

»جوانمردى چيست؟ پاكدامنى و اصلاح مال

»باريك بينى بيجا چيست؟ خرده گيرى در چيزهاى بى ارزش، و بخل از مالهاى بى مقدار.

»پستى و لئيمى چيست؟ خود را دريافتن همسر را فراموش كردن.

»بخل چيست تصور اين كه آنچه دارد شرف است و آنچه انفاق كرده تلف

»كرم چيست؟ بخشش در تنگدستى و در حال رفاه

»برادرى چيست؟ برابرى در سختى و گشاده دستى.

»حلم چيست؟ فرد بردن خشم و خويشتن دارى.

»فقر چيست؟ حرص و آزمندى در هر چيز.

»نيرومندى چيست؟ دلاورى در جنگ و عزت مردم را به چنگ آوردن.

»ذلت چيست؟ بى تابى در موقع بلا.

»تكلف چيست؟ بيهوده گويى.

»غفلت چيست؟ ترك مسجد و اطاعت مردم مفسد...

[ نصايح، ص 100]

/ 356