نور واحد - هزار و یک داستان از زندگانی امام علی (ع) نسخه متنی

نور واحد

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: اگر آسمان و زمين در كفه اى "ترازو" و ايمان در كفه اى ديگر آن باشد كفه ايمان على "عليه السلام" از آسمان و زمين سنگين تر خواهد بود. [ غاية المرام، ص 7. ]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: من و على از نورى واحد آفريده شديم و 14 هزار سال پيش از خلقت آدم، سپس آدم آفريده شد آنگاه پروردگار نور ما را در صلب او قرار داد و اين صلب به صلب مى گشت تا اينكه در صلب عبدالمطلب از هم جدا شد نبوت در من مستقر شد و خلافت در على "عليه السلام". [ فضايل الخمسه ج 2، ص 161. ]

بر دو قبله نماز خواند

روزى مردى از ابن عباس درباره على بن ابيطالب "عليه السلام" پرسش د كرد، ابن عباس در پاسخ او گفت: على بن ابيطالب "عليه السلام" بر دو قبله "منظور قبله اول مسلمين بيت المقدس و كعبه مى باشد" نماز خواند و در هر دو بيعت "بيعت قبل از هجرت و بيعت رضوان" شركت جست و هرگز بت نپرستيد و قمارى نباخت، او بر آئين پاك توحيد به دنيا آمد به اندازه چشم بهم زدنى هم شركت نياورد.

آن مرد گفت: سوال من از اينها نبود، سوال من از اين است كه او شمشير بر دوش
نهاده و با حالت تبختر و تكبر به بصره وارد شد و چهل هزار نفر را در آنجا كشت [ تعداد كشته شدگان اين جنگ به اين اندازه نبود بلكه هميشه طرف مقابل مطلب را بزرگ جلوه مى دهد. ] آنگاه بسوى شام رفت، و در برخورد با سران و بزرگان عرب چنان آنان را درهم كوفت تا همه را كشت، سپس به سوى نهروان رفت و با اينكه آنان مسلمان بودند همه آنها را تا آخرين نفر به قتل رساند.

ابن عباس گفت: على نزد تو داناتر است يا من؟ او گفت: اگر على را از تو داناتر مى دانستم از تو پرسش نمى كردم!
ابن عباس به خشم آمد تا حدى كه خشمش شدت و گفت: مادرت به عزايت بنشيند، على "عليه السلام" به من علم آموخته است، علم او از جانب رسول خداست و رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم از خداوند از بالاى عرش خود آموزش داده است، بنابراين علم پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از جانب خدا و علم على "عليه السلام" از جانب پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و علم من از جانب على "عليه السلام" است، و علم تمام ياران محمد صلى الله عليه و آله و سلم در برابر على "عليه السلام" همچون قطره اى است در برابر هفت دريا. [ امالى شيخ مفيد. ]

كلام ناب

على "عليه السلام" مى فرمود: مقدمات شك را فراهم نكنيد كه به شك افتيد و شك نكنيد كه به كفر مى گراييد و به خودتان رخصت ندهيد كه سست مى شويد... و از نشانه هاى دانايى آن است كه مغرور نشويد. خير خواه ترين شما از براى خودش كسى است كه از همه بيشتر مطيع خدا باشد.
امور دور را بر خود نزديك، و امور مشكل را بر خود آسان گيريد، و بدانيد كه بنده هر قدر راه يابى و چاره جوئيش ضعيف و سست باشد از آنچه كه خدا برايش مقدر فرمود. كمتر نستاند و اگر زرنگى و راه يابى و چاره جوئيش قوى و افزون باشد بيش از آنچه خدا مقدرش فرموده بدست نياورد. [ امالى شيخ مفيد ص 227 و 228. ]