لطفا منتظر باشید ...
مسافر دنياى ناپايدار
سويد بن غفله [ سويد از صحابه حضرت امير "عليه السلام" است كه 127 سال عمر كرد و در كوفه در زمان حجاج يوسف ثقفى فوت كرد] مى گويد: وارد شدم به خانه على بن ابيطالب "عليه السلام" ولى در منزل آن حضرت چيزى نديدم، عرض كردم: يا على "عليه السلام" اثاث منزل شما كجاست؟ فرمود: يا سويد ما اهل بيتى نيستيم كه در دنيا اثاث البيت بخواهيم، ما آنچه داريم براى آخرت خود مى فرستيم ما در دنيا مانند سوارى هستيم كه از راه برسد و در سايه درختى كمى استراحت كند و باز براه افتد و برود و توجهى به سايه درخت نداشته باشد. [ ارشاد القلوب]بنيانگذار عمل نيكوكارانه وقف
راوى مى گويد: خدمت على "عليه السلام" بودم در نخلستانى كه قنات مى كند ظهر از قنات بيرون آمد، نماز ظهر و عصرش را خواند بعد فرمودند غذايى براى خوردن هست؟ گفتم، كدوى پخته داريم. فرمود: بياور. مى گويد يك مقدارى كدوى پخته براى على "عليه السلام" آوردم دست مباركش را با آبى كه از شن بيرون مى آمد شستند و داشتند غذا مى خوردند اما
توان برد برون از دل ما حب على
توان برد برون از دل ما حب على
نور از مهر جهانتاب نگردد منفك
توان برد برون از دل ما حب على
[ جويا تبريزى ]
جلسه شعراء
حضرت على مرتضى "عليه السلام" روزى از شعراء پرسش فرمودند كه كامل ترين آنان كيست ابى الاسود دوئلى در پاسخ گفت سراينده اين اشعار و و لقد اغتدى يدافع ركنى "الى آخر"آن حضرت پس از مطالبى فرمود: امرء القيس اشعارش ارزنده تر است و سپس دلائلى آوردند كه همه شعراء تصديق گفتار آن حضرت را نمودند. [ عدد السنه، ص 165]
و در جايى ديگر امام فرمود:
و اياك فضلات الامور فانها
حرام على النفس التقى ارتكابها
حرام على النفس التقى ارتكابها
حرام على النفس التقى ارتكابها
