صبر چيست؟ - هزار و یک داستان از زندگانی امام علی (ع) نسخه متنی

صبر چيست؟

امام صادق "عليه السلام" مى فرمايد: اميرالمؤ منين على "عليه السلام" به مسجد در آمد، ناگاه مردى را غمناك و ناراحت و سر به گريبان ديد از او سؤ ال كرد در چه حالى؟ چه خبر است؟ تو را چه مى شود؟ آن شخص د عرض كرد: يا على "عليه السلام" پدر و مادر و برادرم مرده اند. مى ترسم از اين غصه زهره ترك شوم!

حضرت فرمود: بر تو باد تقوا و صبر تا فرداى قيامت با اين دو سرمايه به محضر حق شرفياب شوى صبر رد امور چون سر است از تن، چون سر از تن جدا گردد تن فاسد شود و چون در كارها صبر نباشد همه كارها فاسد گردد. [ كافى، ج 3، ص 146]
لذا حضرت على "عليه السلام" مى فرمايد: نشانه صابر در سه چيز است:

1- كسل و سست و بى حال نمى شود.

2- دلتنگ و بى قرار نمى گردد.

3- از خداى خود شكايت نمى كند.

زيرا اگر كسل شود حق را ضايع مى كند و اگر دلتنگ گردد به شكر بر نيم خيزد و اگر از خداوند شكايت كند به راه عصيان رفته است. [ بحارالانوار، ج 71، ص 86]

شبى با على

ابن عباس گفت: شبى از شب ها على "عليه السلام" به من فرمود: وقتى نماز عشاءى خود را خواندى پيش من بيا تا به تو فايده اى دهم. ابن عباس د مى گويد: خدمت على "عليه السلام" رسيدم، شبى مهتابى و بسيار روشن بود. على "عليه السلام" از من سؤ ال كرد ابن عباس: تو تفسير الف الحمد را مى دانى؟ عرض كردم: يا على "عليه السلام" اين تو هستى كه مى دانى، ابن عباس مى گويد: على "عليه السلام" شروع كرد به تفسير الف؛ و يك ساعت از آن را به تفسير الف پرداخت، آنگاه مجدد از من سؤ ال فرمود: فما تفسير اللام من الحمد آيا تفسير لام الحمد را مى دانى؟ جواب همان دادم و على "عليه السلام" يك ساعت ديگر در تفسير حرف لام سخن گفت پس حا الحمد نيز به همين منوال و در ميم نيز همانطور و در دال نيز به همان شكل، چون از تفسير اين حروف فارغ گشت فجر صبح صادق از مشرق سر بر آورد در اين جا بود كه على "عليه السلام" فرمود:
لو شئت لا و قرت بصيرا من تفسير سورة الفاتحه؛ اگر مى خواستم هفتاد شتر از تفسير سوره حمد بار مى كردم. [ تفسير كشف الاسرار، ج 10، ص 686]

تفسير الله اكبر اذان

حضرت موسى بن جعفر "عليه السلام" از پدران بزرگوارش از امام حسين "عليه السلام" نقل كرد كه امام حسين "عليه السلام" فرمود: روزى در محضر پدر بزرگوارم ميان مسجد نشسته بوديم كه مؤ ذنى بالاى بلندى رفت و شروع به گفتن اذان كرد. همين كه دو بار گفت: الله اكبر پدرم اميرالمؤ منين على "عليه السلام" چنان زار زار گريست، كه بر اثر آن ما هم به گريه افتاديم و چون اذان را به پايان رسانيد پدرم فرمود: آيا مى دانيد مؤ ذن چه مى گويد: عرض كرديم: خدا و پيغمبرش "عليه السلام" و جانشين پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم او داناترند. فرمود: اگر معناى آنچه را او مى گويد بفهميد قطعا لبان خود را كمتر به خنده خواهيد گشود و بيشتر گريان خواهيد بود.... [ معانى الاخبرا، ج 1، ص 182 اين حديث به جهت طولانى بودن از آوردن آن خوددارى شد]

ميزان عمل صحيح است

مردى نزد اميرالمؤ منين على "عليه السلام" آمد و به آن حضرت عرض د كرد كه بلال حبشى را ديدم با شخصى گفتگو مى كند ليكن بلال، الفاظ و گفتارش ملحون و لهجه دار است ولى آن شخص عباراتش صحيح و معرب و كامل مى باشد و به بلال مى خنديد.

امام "عليه السلام" فرمود: اى بنده خدا، اعراب و درستى كلام براى درستى و تهذيب اعمال است، آن شخص اگر افعالش نادرست باشد، مسلم اعراب كلامش او را سودى ندهد ولى بلال را كه افعالش بدرستى آراسته است، لحن عبارات و الفاظش به او زيانى نرساند. [ عدة الداعى ابن فهد]