لطفا منتظر باشید ...
لقبها و منصبهاى اجتماعى سيّد رضى
«بهاءالدّوله ديلمى» در سال 388 سيّد رضى را به «شريف اجلّ» ملقّب گردانيد و در سال 392 لقب «ذوالمنقبتين» گرفت و در سال 398 به «رضى ذوالحسبين» ملقّب گرديد و در سال 401 «بهاءالدّوله» فرمان داد در همه سخنرانى ها و مكاتبات از سيّد رضى با لقب «شريف اجلّ» نام ببرند.سيّد رضى در سال 380 در حالى كه بيش از 21 سال نداشت توسط «الطائع بالله» خليفه عبّاسى رياست طالبيين، سرپرستى حاجيان (اميرالحاج) و سرپرستى ديوان مظالم را عهده دار شد، تا آن كه در 16 محرم سال 403 به ولايت و سرپرستى طالبيين در همه بلاد منصوب گرديد و به عنوان «نقيب النقبا» خوانده شد. (1)سيّد رضى همچنان با كفايت و شايستگى خويش مناصب اجتماعى را يك به يك به دست آورد تا آن جا كه در زمان القادربالله، خليفه عبّاسى، سرپرستى حرمين شريفين نيز به وى سپرده شد.شايد نياز به شرح نداشته باشد كه توجّه دستگاه خلافت به مرحوم سيّد رضى و سپردن اين گونه مناصب به آن بزرگوار، به خاطر نفوذ فوق العاده اى بود كه در ميان1. «نقابت» منصبى بود مردمى كه خواه ناخواه به شخصيّت ممتاز و محبوب و عالم و باتقوا تعلّق مىگرفت و مردم به طور طبيعى به دور او گرد مىآمدند و سرپرستى او را پذيرا بودند و خلفا و سلاطين هم براى كسب وجهه بدان حكم مىدادند، صاحب اين منصب عهده دار اين امور بود.1ـ حفظ و نگهدارى آمار خانواده هاى سادات.2ـ مراقبت افراد از نظر آداب و اخلاق.3ـ دور نگهداشتن آنان از مشاغل پست و نامشروع.4ـ ممانعت از بى حرمتى به قانون پيامبر (صلى الله عليه وآله).5ـ جلوگيرى از تعدّى به غير.6ـ احقاق حقوق آنان.7ـ استيفاى حقوق آنان از بيت المال.8ـ مراقبت بر ازدواج زنان و دختران آنان.9ـ اجراى عدالت.10ـ نظارت بر موقوفات. (الغدير، ج 4، ص 205 تا 207) (با تلخيص).
