پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 1

كنند و در اعمال و رفتار رخويش هوشيارتر باشند. چرا كه هدف همه اينها تربيت انسان و جلوگيرى از انحراف و زشتكاريهاى اوست.

سپس به مجموعه چهارم از فرشتگان بزرگ كه حاملان عرش الهى هستند اشاره كرده، مىفرمايد: «گروهى از آنان (آن قدر عظيم و بزرگند كه) پاهايشان در طبقات پايين زمين، ثابت و گردنهايشان از آسمانِ بالا، گذشته است و اركان وجود و پيكرشان از كرانه هاى جهان بيرون رفته و شانه هاى آنها براى حفظ پايه هاى عرش خدا آماده و متناسب است» (وَمِنْهُمُ الثّابِتَةُ فِى الاَرَضينَ السُّفلى اَقْدامُهُمْ وَ المارِقَةُ مِنَ السَّماءِ الْعُلْيا اَعْناقُهُمْ وَ الْخارِجَةُ مِنَ الاَقْطارِ اَرْكانُهُمْ وَالْمُناسِبَةُ لِقَوائِمِ الْعَرش اَكْتافُهُمْ).

آن گاه به بيان اوصافى از آنها پرداخته، مىافزايد: «چشمهاى آنها در برابر عرش او فرو افتاده و در زير آن بالهاى خود را به خود پيچيده و ميان آنها و كسانى كه در مراتب پايين ترند، حجابهاى عزّت و پرده هاى قدرت زده شده است» (ناكِسَة (1) دُونَهُ اَبْصارُهُمْ مُتَلَفِّعُونَ (2) تَحْتَهُ بِاَجْنِحَتِهِمْ مَضْرُوبَة بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ مَنْ دُونَهُمْ حُجُبُ الْعِزَّةِ وَ اَسْتارُ الْقُدْرَةِ).

سپس به توصيف بيشترى پرداخته، مىفرمايد: «سطح معرفت و شناخت آنها به قدرى بالاست كه) هرگز پروردگار خود را با نيروى وهم به تصوير نمى كشند و صفات مخلوقات را بر او جارى نمى سازند. هرگز او را در مكانى محدود نمى كنند و با نظاير و

1. «ناكِسة» از مادّه «نَكْس» (بر وزن عكس) به معناى وارونه كردن و زير و رو نمودن است لذا به تولّد فرزندى كه با پا متولد مىگردد «منكوس» مىگويند و به چوبهاى تير كه سر آن را قطع مىكنند و آن را سر و ته مىكنند «نُكْس» گفته مىشود.

2. «مُتَلَفِّعُون» از مادّه «لَفْع» (بر وزن نفع) به معناى شامل شدن چيزى و پيچيدن به آن است، از اين رو هنگامى كه زن، چادر خود را به خود بپيچد «تَلَفَّعَت الْمرْئَةُ» گفته مىشود.