بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
تعصّب را بنگرند و پايان كار ابليس را كه به لعنت ابدى و شقاوت جاودانى منتهى شد ببينند و هرگز در اين راه بسيار پرخطر، گام ننهند.اين سخن را با كلامى از عالم بزرگوار مرحوم مغنيه در شرح نهج البلاغه اش پايان مىدهيم:او مىگويد از داستان آدم و ابليس درسهاى عبرت زير را مىتوان گرفت:1ـ هر كس نسبت به صاحب فضيلتى حسد بورزد يا با انسانى به خاطر مشاركت در رياست و كار، به دشمنى برخيزد، او بر دين ابليس است و در قيامت جزء اصحاب او خواهد بود.2ـ راه معرفت دين و اخلاق كريمه يك راه بيش نيست و آن تسليم و ثبات بر حق است، نتيجه آن هر چه باشد.3ـ بسيارى از مردم اصرار بر باطل دارند نه به خاطر اين كه باطل را نمى شناسند، بلكه به خاطر عناد و دشمنى با مخالفان خود و مىدانند كه اين اصرار غلط آنها را به بدترين عواقب گرفتار مىسازد.اگر ابليس توبه مىكرد و از راه غلط باز مىگشت به يقين خدا توبه او را مىپذيرفت و او داراى چنين استعداد و آمادگى اى بود ولى معتقد بود يك شرط دارد و آن اين است كه خداوند بار ديگر او را مأمور به سجده براى آدم نكند در حالى كه خداوند قبول توبه او را مشروط به اين شرط كرده بود. (1)1. فى ظلال نهج البلاغه، ج 1، ص 51.
لطفا منتظر باشید ...
