2ـ آينده نگرى پيامبران
از تعبير امام (عليه السلام) در اين خطبه به خوبى استفاده مىشود كه انبيا و پيامبران الهى تنها به زمان حيات خود نمى نگريستند بلكه نگران امّتهاى بعد از حيات خود نيز بودند به همين دليل آنچه اسباب هدايت و نجات آنها در آينده مىشد، بيان مىكردند و هر كارى كه از دست آنها ساخته بود براى ادامه خط نبوّت و رسالت انجام مىدادند.به يقين پيغمبر اسلام نيز چنين بود. آيا ممكن است امّت را يله و رها سازد و و از ميان آنان برود؟ آيا ممكن است بدون طريق واضح و سرپرست آگاهى، آنها را به حال خود واگذارد؟!آيا حديث ثقلين كه به طور متواتر در كتب اهل سنّت و شيعه نقل شده است كه پيامبر فرمود: «من دو چيز گرانمايه را در ميان شما وامى گذارم و مىروم: كتاب خدا و عترتم» نمونه اى از اين آينده نگرى و پيشگيرى از انحرافات نيست؟1. فى ظلال نهج البلاغه، ج 1، ص 63.