2ـ علم قرآن نزد كيست؟
از تعبيرات بالا استفاده مىشود كه پيغمبر اكرم (صلى الله عليه وآله) موظّف است پاره اى از مجملات كتاب الله يا غوامض آن را تغيير و تبيين كند تا ابهامى براى هيچ كس باقى نماند، به همين دليل قرآن مجيد مىفرمايد: «ما آتيكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ; آنچه را پيامبر براى شما بياورد آن را محكم بگيريد». (1) ممكن است براى بعضى اين سؤال پيش آيد كه چرا قرآن نياز به تفسير مجمل و تبيين پيچيدگى داشته باشد در حالى كه براى فهم عموم و هدايت همگان نازل شده است؟در پاسخ اين سؤال بايد به دو نكته توجّه داشت:نخست اين كه قرآن مجيد كه دربردارنده قانون اساسى اسلام است نمى تواند تمام جزئيات را در ظاهر تعبيراتش بيان كند، اصول مسائل را القا مىكند و شرح و تبيين آن بر عهده پيامبر است. مثلا حكم وجوب نماز و حج و روزه و كمى از كلّيات آنها در قرآن مجيد وارد شده و مىدانيم كه اين عبادات، شرايط و اجزا و موانع و فروع زيادى دارد كه شرح هر يك از آنها در خور كتابى است و همچنين در مسائل مربوط به معاملات و قضا و شهادات و حدود و به طور كلّى سياسات اسلامى، كه همه آگاهان مىدانند شرح و تبيين همه اينها از حوصله يك يا چند كتاب بيرون است.ثانياً: نياز مردم به پيامبر براى تبيين پيچيدگيها و تفسير مجملات، سبب ارتباط آنها با سنّت رسول الله مىشود، همان ارتباطى كه آنها را در همه زمينه ها هادى و راهگشاست و به تعبير ديگر قرآن همانند كتابى است كه شاگردان، احساس مىكنند1. سوره حشر، آيه 7.