آنچه در جمله هاى حساب شده بالا آمده است هرگز مبالغه نيست; حقايقى است كه تاريخ زندگى امامان معصوم مخصوصاً عصر اميرمؤمنان و امام باقر و امام صادق و امام على بن موسى الرضا (عليهم السلام) گواه بر آن است كه چگونه اين بزرگواران در مقابل مكتبهاى التقاطى كه بر اثر گسترش اسلام و ورود افكار انحرافى به حوزه مسلمين و نيز خرافات و اوهام و تفسيرهاى غلط و نادرست و تحريف غاليان و قاصران، مانند كوه ايستادند و اسلام خالص و ناب راحفظ كردند.تاريخ مىگويد در برابر هيچ سؤالى از مسائل دين كه از آنها مىشد، ناتوان نمى ماندند و به بهترين وجه پاسخ مىگفتند.طوفانهاى عجيبى بعد از رحلت پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) رخ داد و اگر اين لنگرهاى عظيم الهى نبودند شدّت طوفان، كشتى اسلام راستين را غرق مىنمود. در پاره اى از موارد با علوم و دانشهاى خود، با افشاگريها و تبيين حقايق اسلام و در پاره اى از موارد با خون پاك خود ـ آن گونه كه امام حسين سالار شهيدان و يارانش در كربلا انجام دادند ـ از حوزه اسلام دفاع كردند.اگر انحرافات اعتقادى و عقايد عجيب و غريبى را كه در كتب ملل و نحل ذكر كرده اند، با معارف و عقايدى كه امامان اهل بيت عرضه داشته اند ـ و نمونه آن همين «نهج البلاغه» و «صحيفه سجاديّه» با آن محتواى بسيار بالاست ـ و آنچه از روايات ائمه اهل بيت در كتابهايى مانند توحيد صدوق و كتب مشابه آن آمده است مقايسه كنيم، حقيقت آنچه را در جمله هاى بالا در توصيف آنان آمده است در مىيابيم.اينها همان چيزى است كه در جاى ديگر نهج البلاغه در لابه لاى سخنان على (عليه السلام) با كميل بن زياد آمده است كه مىفرمايد: «اَللّهُمَّ بَلى لا تَخْلُو الاَرْضُ مِنْ قائِمِ للهِِ بِحُجَّة اِمّا ظاهِراً مَشْهُوراً اَوْ خائِفاً مَغْمُوراً لِئَلاّ تَبْطُلَ حُجَجُ اللهِ وَبَيِّناتُهُ... يَحْفَظُ اللهُ بِهِمْ حُجَجَهُ وَبَيِّناتِهِ حَتّى يُودِعُوها نُظَرائَهُمْ وَ يَزْرَعُوها فى قُلُوبِ اَشْباهِهِمْ; آرى، هرگز روى زمين
لطفا منتظر باشید ...
