بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
اين روايت به هر صورت كه باشد نشان مىدهد كه او مايل به قبول خلافت نبود يا به گمان بعضى به خاطر اين كه نسبت به آن بى اعتنا بود و يا با وجود على (عليه السلام) خود را شايسته اين مقام نمى دانست، هرچه باشد اين سخن با كارى كه در پايان عمر خود كرد سازگار نبود و اين همان چيزى است كه على (عليه السلام) از آن ابراز شگفتى مىكند كه چگونه با اين سابقه، مقدّمات انتقال سريع خلافت را حتى بدون مراجعه به آرا و افكار مردم براى ديگرى فراهم مىسازد.در پايان اين فراز مىفرمايد: «چه قاطعانه هر دو از خلافت، به نوبت، بهره گيرى كردند و پستانهاى اين ناقه را هريك به سهم خود دوشيدند» (لَشَدَّ ما تَشَطَّرا ضَرْعَيْها).«ضرع» به معناى پستان است و «تشطّرا» از ماده «شطر» به معناى بخشى از چيزى است.اين تشبيه جالبى است كه از كسانى كه به تناوب از چيزى استفاده مىكنند زيرا ناقه (شتر ماده) داراى چهار پستان است كه دو به دو پشت سر هم قرار گرفته اند و معمولا هنگام دوشيدن دو به دو مىدوشند و به همين دليل در عبارت امام (عليه السلام) از آن تعبير به دو پستان شده است و تعبير به «تشطّرا» اشاره به اين است كه هريك از آن دو، بخشى از آن را مورد استفاده قرار داده و بخشى را براى ديگرى گذارده است و به هر حال اين تعبير نشان مىدهد كه برنامه از پيش تنظيم شده بود و يك امر تصادفى نبود.
لطفا منتظر باشید ...
