بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صورت آب نمايان مىشود. به اين ترتيب ذات پاك خداوند كه از هر واقعيّتى روشن تر و بارزتر است، نخستين چيزى است كه شايسته نام حقّ است و غير او به هر مقدار كه با او ارتباط دارد حقّ است و به هر اندازه از او بيگانه است باطل است. عالم امكان، به خاطر انتسابش به خدا حقّ است و به خاطر آميخته بودن با جنبه هاى عدمى، باطل است. تمام راه هايى كه انسان را به سوى خدا مىبرد و به هستى او تكامل مىبخشد و مراحل تازه اى از حيات جاويد به او مىدهد، حقّ است و آنچه او را از خدا دور مىكند و به اوهام و خيالات و پندارها پايبند مىسازد، باطل است.صحنه اين جهان صحنه مبارزه حق و باطل است كه قرآن مجيد براى مجسّم ساختن ابعاد اين مبارزه و نتيجه و سرانجام آن، مثال بسيار جالب و پرمعنايى در سوره «رعد» بيان فرموده است: حقّ را به آبى تشبيه مىكند كه از آسمان نازل مىشود و به صورت سيلاب از دامنه كوه ها جارى مىشود و باطل را به كفهايى تشبيه مىكند كه بر اثر آلودگى آب بر آن ظاهر مىشود، امّا مدّت زيادى طول نمى كشد آب وارد جلگه مىشود آلودگى ته نشين مىشود، كفها از بين مىرود و آنچه مايه حيات و آبادانى است باقى مىماند. (1)1. سوره رعد، آيه 17. شرح دقايق اين مثال قرآنى را در تفسير نمونه، ج 10، ذيل همين آيه مطالعه فرماييد.