بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
مى دهند به خدا شكايت مىكنم!» (اِلَى اللهِ اَشْكُو مِنْ مَعْشَر يَعيشونَ جُهّالا، وَ يَمُوتُونَ ضُلاّلا).در واقع در اين فراز، توصيفهاى ديگرى براى معرّفى اين گروه و تكميل مباحث گذشته بيان مىكند كه اين يكى از آنهاست. آرى تمام زندگى آنها در جهل و نادانى سپرى مىشود و به همين دليل مرگشان در ضلالت و گمراهى است (در واقع جمله دوّم نتيجه اجتناب ناپذير جمله اوّل است!) چگونه ممكن است سراسر زندگى انسان در جهل بگذرد و او گمراه از دنيا نرود!در توصيف ديگرى از آنها كه يكى از بهترين نشانه ها براى شناختن اين گروه است، مىفرمايد:«در ميان آنها متاعى كسادتر از قرآن مجيد نيست، اگر درست خوانده و تفسير شود! و متاعى بهتر و گرانبهاتر از آن نزد آنها وجود ندارد، اگر آن را از مفاهيم اصليش تحريف كنند (و مطابق هواى نفس آنها تفسير نمايند.) » (لَيْسَ فيهِمْ سِلْعَة (1) اَبْوَرُ (2) مِنَ الْكِتابِ اِذا تُلِىَ حَقَّ تِلاوَتِهِ، وَ لا سِلْعَة اَنْفَقُ (3) بَيْعاً وَ لا اَغْلى ثَمَناً مِنَ الْكِتابِ اِذا حُرِّفَ عَنْ مَواضِعِهِ).آنها قرآنى را مىخواهند كه هماهنگ با هواى نفس آنها و اغراض فاسد و نيّات شوم و افكار پليدشان باشد، و از آن جهت قرآن با تفسير راستينش، هماهنگ با اين1. «سِلْعه» (بر وزن فرقه) به معناى متاع و مال التجاره است و در اصل از ماده «سَلْع» به معناى شكاف يا شكاف در كوه ها گرفته شده و از آن جا كه «مال التجاره» آشكارا در برابر چشم همه قرار داده مىشود، به آن «سلْعه» گفتند.2. «اَبْوَر» از ماده «بَوْر» (بر وزن غَوْر) به معناى هلاكت و فساد است، و از آن جهت كه كسادى بازار موجب هلاكت سرمايه ها و مردم مىشود اين واژه به آن اطلاق شده است.3. «اَنْفَق» از ماده «نَفاق» و «نفوق» در اصل به معناى از بين رفتن چيزى است و بخشش را از آن جهت «انفاق» مىگويند كه به ظاهر اموال مورد انفاق از دست مىرود هرچند در معنا پاداشى به مراتب عظيمتر خواهد داشت. همچنين به رواج متاع در بازار «نَفاق» (بر وزن طلاق) گفته مىشود چون به زودى از طرف خريداران، خريدارى مىشود و از بازار بيرون مىرود.
لطفا منتظر باشید ...
