بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
آنها مشكل باشد كه كسانى همه قضاوتها يا آراى ضدّ و نقيض را صواب و درست بشمرند و همه را حكم الهى بدانند; ولى اين يك واقعيّت است كه گروهى از مسلمانان اهل سنّت داراى چنين عقيده اى هستند و اگر به علّت گرايش آنها به اين عقيده كه بعداً به طور مشروح خواهد آمد توجّه كنيم، باور خواهيم كرد كه آنها در تنگناهايى قرار گرفته بودند كه براى رهايى از آن چاره اى جز گرايش به عقيده تصويب وجود نداشته است.ولى امام (عليه السلام) در جمله آخر، نخستين ضربه را بر پايه اين تفكّر نادرست وارد مىسازد و مىفرمايد: اين همه در حالى است كه خداى آنها واحد و پيامبرشان واحد و كتابشان واحد است! بى شك از خداى واحدى براى مسأله واحد حكم واحدى صادر مىشود; چرا كه او عالم به همه حقايق است و همه چيز را بى كم و كاست مىداند و طبق مصالح يا مفاسدى كه در آن مسأله بوده حكم واحدى در آن تعيين نموده است. نه اشتباه مىكند; نه فراموشى در ذات مقدّسش راه دارد، نه پشيمان مىگردد و نه با گذشت زمان چيز مجهولى براى او آشكار مىشود. پس اختلاف از ناحيه او نمى تواند باشد!با توجّه به اين كه پيامبرشان نيز يكى است و او در همه چيز، به ويژه القاى احكام، معصوم است; حكم الهى را بى كم و كاست و بدون هرگونه تغيير بيان مىكند. پس او نيز منشأ اختلاف نيست!قانون و برنامه و آيين نامه آنها نيز يكى است; كتابى كه هيچ گونه تغيير و تحريفى در آن راه نيافته و از سرچشمه زلال وحى نشأت گرفته و در دسترس همه آنهاست و مورد قبول همه، و هيچ اختلاف و تضادّى در محتواى آن وجود ندارد; چرا كه از سوى خداست. «وَلَوْ كانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ الله لَوَجَدُوا فيه اِخْتِلافاً كَثيراً; اگر از سوى غير خدا بود اختلاف و تضادّ زيادى در آن ديده مىشد». (1)1. سوره نساء، آيه 82.
لطفا منتظر باشید ...
