بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
باشد به يقين داراى جسم و مكان و جهت خواهد بود و نتيجه آن محدوديّت و دستخوش تغيير بودن است و به اين ترتيب از اوج واجب الوجود بودن سقوط مىكند و در رديف ممكنات درمى آيد.اين جاست كه تعبيرات لطيف اميرمؤمنان على (عليه السلام) در جمله هاى بالا همچون آفتاب و ماه مىدرخشد و بر چهره حقايق پرتو مىافكند و عقايد باطل و خرافى را محو و نابود مىكند و دقيق ترين و زيباترين و رساترين درس توحيد و شناخت صفات خدا را به ما مىدهد.از آن جا كه هميشه در مقابل هر گروه افراطى، گروهى تفريطى خودنمايى مىكنند، جمعى بر خلاف عقيده قائلان به تشبيه كه خدا را تا سرحدّ جسم و جسمانيّات تنزّل داده، راه تعطيل را پيموده اند و معتقدند اصلا شناخت خدا غير ممكن است، نه كنه ذاتش و نه اوصافش و ما از صفات خدا چيزى جز مفاهيمِ منفى نمى فهميم. وقتى مىگوييم او عالم است اين اندازه مىفهميم كه جاهل نيست. امّا عالم بودن او، مطلقاً براى ما مفهوم نيست و به اين ترتيب بزرگ ترين افتخار انسان را كه معرفة الله و شناخت خداست به دست فراموشى مىسپارند و در راهى گام مىنهند كه سراسر ظلمت و تاريكى و بر خلاف تعليمات مسلّم قرآن مجيد است كه راه معرفة الله را بر ما گشوده است.اين سخن را با تعبير رساى ديگرى از نهج البلاغه پايان مىدهيم، مىفرمايد: «لَمْ يُطْلِعِ الْعُقُولَ عَلى تَحْديدِ صِفَتِهِ وَ لَمْ يَحْجُبْها عَنْ واجِبِ مَعْرِفَتِهِ فَهُوَ الَّذى تَشْهَدُ لَهُ أعْلامُ الْوُجُودِ عَلى إقرارِ قَلْبِ ذِي الْجُحُودِ تَعالَى اللهُ عَمّا يَقُولُ الْمَشَبِّهُونَ بِهِ وَ الْجاحِدُونَ لَهُ عُلُوّاً كَبيراً; عقول و خردها را بر كنه صفاتش آگاه نساخت و (با اين حال) آنها را از مقدار لازم معرفت و شناخت خود باز نداشته است; هم اوست كه نشانه هاى هستى، دلهاى منكران را به اقرار بر وجودش واداشته است. (آرى) او بسيار برتر است از گفتار تشبيه كنندگان، يعنى آنها كه او را به مخلوقاتش تشبيه مىكنند و منكران
لطفا منتظر باشید ...
