بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
ساير انسان هاى متعهّد و مؤمن لازم است.نيز، تهاجم در مورد دوم ـ يعنى گشودن راه براى آزادى تبليغات منطقى ـ نيز نوعى دفاع در مقابل موانع است; يعنى، اگر دشمن، مانعى بر سر راه ايجاد كند، اسلام، اجازه درگيرى را با او مىدهد.تعبيراتى كه در جمله هاى نخستين اين خطبه ديده مىشود، همه، دليل روشنى بر دفاعى بودن طبيعت جهاد است; چرا كه در يك جا، جهاد به لباس، و در جاى ديگر به زره، و در جاى سوم به سپر تشبيه شده است و مىدانيم كه اين هر سه، در واقع از وسايل دفاعى است.در جمله هاى آينده نيز اشارات لطيفى به جملات تهاجمى كه در واقع، جنبه دفاعى دارد، به چشم مىخورد از جمله اين كه مىفرمايد: (قُلْتُ لَكُمْ: اِغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ يَغْزُوكُمْ); من به شما گفتم: پيش از آن كه آنان به شما حمله كنند، شما به آنها حمله كنيد، (يعنى حمله براى پيشگيرى از حملات دشمن).اين قانون كلى، تنها يك استثناء مىتواند داشته باشد و آن، پيكار و مبارزه است براى محو بت پرستى; چرا كه اسلام بت پرستى را بزرگترين خطر براى جامعه انسانى، از نظر معنوى و مادّى، مىداند و اجازه مىدهد كه براى از بين بردن بت پرستى ـ در صورتى كه تبليغات منطقى مؤثر نيفتد ـ دست به جهاد ببرند.شك نيست كه ممكن است جهانخواران و دولت هاى زورگو و ستمگر، از مسأله دفاع از مظلومان يا مبارزه با انحطاط فرهنگى و فكرى، به عنوان وسيله اى براى سرپوش گذاشتن بر اهداف تجاوز طلبانه خود استفاده كنند، ولى هرگز ارزش اين مفاهيم كاسته نمى شود. سوء استفاده از عناوين و مفاهيم مقدّس، چيزى است كه هميشه در جهان بوده است.براى توضيح بيشتر درباره اهداف جهاد در اسلام، مىتوانيد به تفسير نمونه، جلد دوم، ذيل آيه 193 سوره بقره، مراجعه فرماييد.