بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
سخت كه كارى از دست انسان ساخته نيست، گفته مىشود.حضرت، سپس مىافزايد: «آنها بعد از اين همه جنايات، با غنائم فراوانى به شهر و ديار خود بازگشته اند بى آن كه حتّى يك نفر از آنان آسيب ببيند يا قطره خونى از آنها ريخته شود; ثُمَّ انْصَرَفُوا وَافِرينَ مَانَالَ رَجُلا مِنْهُمْ كَلْمٌ، (1) وَلاَ أُرِيقَ لَهُمْ دَمٌ.و در نتيجه گيرى نهايى اين جمله كوبنده را بيان مىفرمايد كه «اگر به خاطر اين حادثه (بسيار دردناك) مسلمانى از شدت تأسف و اندوه بميرد، ملامتى بر او نيست، بلكه به نظر من سزاوار است; (فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِن بَعْدِ هَذا أَسَفاً مَا كَانَ بِهِ مَلُوماً، بَلْ كَانَ بِهِ عِنْدِي جَدِيراً).امام (عليه السلام) در اين بيان گويا از مطلبى كه اعماق او را مىسوزاند، پرده برمى گيرد و آن اين كه چرا مسلمان با ايمان، آن قدر در برابر حوادث، سستى به خرج دهد كه دشمن، بدون هيچ رادع و مانعى، به سرزمين او حمله كند اموال او را به غارت برد، حتى متعرّض نواميس او شود و بدون كمترين ضايعات، با دست پُر، به خانه خود برگردد؟! آرى هيچ مسلمان غيرتمندى نمى تواند چنين حادثه دردناكى را تحمّل كند و اگر كسى از غصه و اندوه بميرد، جاى سرزنش نيست.جالب اين كه تجاوز به حريم و گرفتن زينت آلات زنان مسلمان و غير مسلمان و هتك احترام آنها در يك رديف شمرده شده و اين نشان مىدهد كه اوّلا اسلام، تا چه حدّ براى نواميس مردم اهمّيّت قائل است و ثانياً، تا چه اندازه خود را متعهد به دفاع از اقليت هايى كه در پناه اسلام زندگى مىكنند مىداند. به هر حال مقصود امام (عليه السلام) بيان عمق فاجعه اى است كه انجام شده است.بديهى است اين سخن، ويژه ديروز و زمان هاى گذشته و حمله لشكر معاويه به شهر انبار نبوده و نيست، بلكه يك قاعده كلّى است كه در زندگى مسلمانان امروز و فردا نيز صادق است. گويى امام (عليه السلام) مسلمانان امروز را كه مورد تهاجم شرق و غرب غارتگر قرار گرفته و اموال و نواميس شان را به خطر انداخته اند و در دفاع از خود در1 ـ كلم، به معناى «زخم و جراحت» است.
لطفا منتظر باشید ...
