بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
بگيرند و در اين راه، به يقين پيروز مىشوند; چرا كه غاصبان حتّى براى حفظ موقعيت خود حاضر به ايثار نيستند، در حالى كه مستضعفان و ستمديدگان هر بهايى را براى احقاق حقّ خويش مىپردازند.درست است كه در دنياى امروز شعارهايى در زمينه حقوق بشر و بازگرداندن حقّ محرومان به آنها داده مىشود، ولى تجربه نشان داده كه اين شعارها دامى است براى همان قشر محروم و مستضعف و فريب و نيرنگى است براى اغفال آنها و در نتيجه غصب حقوق آنان. بنابراين، اين اصل كه «حقّ را بايد گرفت» هم در گذشته صادق بوده و هم امروز و هم فردا و فرداها.آرى، مؤمنان پاكدل و سربلند دست روى دست نمى گذارند تا زورمندان بى رحم تمام سرمايه ها و افتخارات آنها را بر باد دهند. نزد آنان تن به شمشير دادن بر تسليم ذليلانه در برابر زورمندان غاصب ترجيح دارد.اين همان درسى است كه امام حسين (عليه السلام) در ميدان نينوا در روز عاشورا به جهانيان آموخت و در جمله هاى تاريخى و ماندگارش فرمود: «ألا! وَ إنَّ الدّعي بن الدّعي قَدْ تَرَكَني بَيْنَ السِلّةِ و الذِلّة! وَ هيهاتَ لَهُ ذلِكَ! هيهاتَ مِنّى الذلّةُ! اَبَى اللهُ ذالِكَ لَنا وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ حُدُودٌ طَهُرَتْ وَ حُجُورٌ طابَتْ، أنْ نُؤثر طاعَةَ اللّئامِ عَلى مَصارعِ الْكِرامِ»; «آگاه باشيد! مرد آلوده، فرزند آلوده، مرا در ميان شمشير و ذلّت مخيّر ساخته است. هيهات كه من ذلّت را بپذيرم و او به مقصد خويش برسد! خداوند و رسولش و مؤمنان و نياكان پاك دامن و مادران پاكيزه، از اين ابا دارند كه اطاعت لئيمان را بر قربانگاه بزرگواران ترجيح دهيم». (1)اين كه آيات قرآن كراراً مؤمنان را به صبر و استقامت دعوت مىكند، در واقع براى همين است. در آيه 214 بقره مىخوانيم:«(أمْ حَسِبْتُمْ أنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمّا يَأتِكُمْ مَثَلُ الَّذينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ، وَ الضَّرّآءُ وَ زُلْزِلُوا حَتّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذينَ آمَنُوا مَعَهُ1 ـ بحارالانوار، جلد 45، صفحه 83.