پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 2

اينجا بود كه موسى (عليه السلام) ناچار شد از آنها اعلام جدايى كند و اعلام دارد كه تنها، من و برادرم ايستاده ايم و هر كس هر راهى را مىخواهد در پيش گيرد.

موسى (عليه السلام) گفت: پروردگارا (در اين شرايط) من تنها اختيار خود و برادرم را دارم.

ميان من و اين جمعيت گنهكار، جدايى بيفكن! (قَاْلَ رَبِّ اِنِّى لاأَمْلِكُ اِلاّ نَفْسِى وَ أَخِى فَافْرُقْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ). (1)

پيامبر بزرگ الهى نوح (عليه السلام) ، در لحظات بحرانى و طوفانى عمرش در برابر قوم سركش و جبّار نيز سخنى شبيه به همين داشت و گفت: اى قومِ من! اگر موقعيّت من و تذكّراتم نسبت به آيات الهى بر شما سنگين و غير قابل تحمّل است (هر كارى از دستتان ساخته است، بكنيد).

من بر خدا توكل كرده ام، شما فكر خود و قدرت معبودهايتان را جمع كنيد، سپس چيزى بر شما پنهان نماند و بعد (اگر توانايى داريد) به حيات من پايان دهيد و مهلت ندهيد! (ولى بدانيد كه هرگز توانايى بر اين كار نداريد).

(وَ اتْلُ عَلَيهِمْ نَبَأَ نُوح اِذْ قالَ لِقَومِهِ، يا قَومِ اِنْ كانَ كَبُرَ عَلَيْكُمْ مَقامِى وَ تَذْكيرى بِآياتِ اللهِ فَعَلَى اَللهِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُوا اَمْرَكُمْ وَ شُرَكاءَكُمْ ثُمَّ لاَيَكُنْ اَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوا اِلَىَّ وَ لاتُنْظِرُونَ) (2).

اين موضع گيرى قاطع رهبر و پيشوا تأثير خود را بر پيروان مىگذارد، تأثيرى عميق و آشكار. افراد بااراده و مصمّم را، هر چند اندك باشند، قوى تر و دل گرمتر مىسازد و بسيارى از افراد بى تفاوت را از آن حالت بيرون آورده و به موضعگيرى وامى دارد.

حداقل، اين گونه موضعگيرى رهبران الهى در تاريخ ثبت مىشود و براى آيندگان الهام بخش خواهد شد، همانطور كه حماسه هاى كربلا و عاشورا، در تاريخ رنگ جاودانگى به خود گرفته و سرمشقى است براى جمعيّت ها و ملّت ها.

1 ـ سوره مائده، آيه 25.

2 ـ سوره يونس، آيه 71.