پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 2

عرضه داشت: «اَلْلهُمَّ ارْزُقْهُ الْكَفافَ!»; «خداوندا! به اندازه كفايت به او روزى ده!».

بعضى از ياران عرض كردند: اى رسول خدا! آن كس را كه دست رد بر سينه تو گذاشت و بخل كرد مشمول دعايى ساختى كه همه ما به آن علاقه داريم، و به آن كس كه سخاوتمندانه نياز شما را برآورد، دعايى كرديد كه همه ما از آن كراهت داريم! پيغمبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) در پاسخ آنها اين جمله بسيار پرمعنى را فرمود: «اِنَّ مَا قَلَّ و كَفَى خَيْرٌ مِمّا اَكْثَرُ وَ أَلْهى; اَللّهُمَّ ارْزُقْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّد الْكَفافَ»; «مقدار كم كه براى زندگى انسان كافى باشد بهتر است از مقدار زيادى كه انسان را از خدا غافل كند، خداوندا محمد و آل محمد را به اندازه كفايت روزى بده»! (1)

1 ـ شرح نهج البلاغه، علاّمه خويى، جلد 4، صفحه 249.