پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 2

در واقع آميزش حق و باطل چراغ سبزى است براى هوى پرستان و بهانه اى است براى پيروان شيطان كه وجدان خود را فريب دهند و در برابر ديگران استدلال كنند كه ما به اين دليل و آن دليل (اشاره به قسمتهايى از حق كه با باطل آميخته شده) اين راه را برگزيده ايم.

آرى مستضعفين فكرى و ساده لوحان ممكن است در اين ميان ناآگاهانه در دام شيطان بيفتند، در حالى كه آنها نيز اگر رهبر و راهنمايى براى خود انتخاب مىكردند گرفتار چنين سرنوشتى نمى شدند. به اين ترتيب مردم در برابر آميزش حق و باطل به سه گروه تقسيم مىشوند:

گروه اول همان «اَلَّذينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ اللهِ الْحُسْنى (1)» و به تعبير ديگر حق طلبان آگاه و مخلصند كه به لطف پروردگار از توطئه هاى شوم فتنه جويان درامانند.

گروه دوم هوى پرستان بهانه جو هستند كه مىخواهند به بهانه حق در راه باطل گام بگذارند و در واقع نيمه آگاهند و با پاى خود در دام شيطان مىروند.

گروه سوم افراد ساده لوحى هستند كه تشخيص حق از باطل در اين آميزه خطرناك براى آنها مشكل است و ناآگاهانه گرفتار دام شيطان مىشوند مگر اين كه در پناه رهبر آگاه و فرزانه اى جاى گيرند.

شبيه همين معنى در خطبه 38 گذشت، آنجا كه امام (عليه السلام) شبهه را تفسير مىفرمايد و راه نجات از آن را نشان مىدهد و مىگويد: شبهه را از اين رو شبهه نام نهاده اند كه شباهت به حق دارد اما اولياءالله گرفتار آن نمى شوند، چرا كه نور يقين در اينجا راهنماى آنها است... ولى دشمنان خدا بر اثر گمراهى در دام شبهات گرفتار مىشوند.

1 ـ اين جمله اقتباس از آيه 101 سوره انبياء (اِنَّ الَّذين سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنى اُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُونَ) مى باشد كه به دنبال آيات مربوط به جهنم آمده و اشاره به اين دارد كه اين گروه در جهنّم گرفتار نمى شوند واز آنجا كه فتنه هاى دنيا جهنّم دنيا محسوب مىشود امام (عليه السلام) مىفرمايد اين گروه در دنيا نيز گرفتار فتنه هاى شياطين نمى شوند.