2ـ بر سر دو راهى جنگ و صلح، و ايمان و كفر! - پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 2

هرگز به سراغ سراب نمى روند و عاشقانه به آب زلال و گوارا روى مىآورند.

اين هجوم عظيم و بى سابقه از يك سو دليل بر عظمت مقام امام (عليه السلام) و از سوى ديگر دليل بر ناراحتى شديد مردم از وضع سابق بود و اين هر دو در خور بحث هاى گسترده تاريخى است. (1)

2ـ بر سر دو راهى جنگ و صلح، و ايمان و كفر!

در بخش اخير خطبه مشاهده كرديم كه امام (عليه السلام) خود را بر سر دو راهى مىبيند يا جنگ يا انكار آنچه پيامبر اسلام (صلّى الله عليه وآله وسلّم) آورده است.

اين به خاطر آن است كه جنگ با تمام زشتى ها و عواقب شوم و مرگبارش، گاه تنها راه مبارزه با ظلم و فساد و بى عدالتى و تنها وسيله ريشه كن كردن فساد در زمين است.

به همين دليل يكى از اهداف متعدّد جنگ در قرآن مجيد خاموش كردن آتش فتنه و بازگشتن طاغيان و گردنكشان به سوى عدل الهى شمرده شده است: (وَ قاتِلُوهُمْ حَتّى لاتَكُونَ فِتْنَةٌ) «با آنها پيكار كنيد تا فتنه خاموش گردد» (2) (فَقاتِلُوا الَّتى تَبْغى حَتّى تَفىءَ اِلَى اَمْرِاللهِ); «با گروه تجاوزگر و ظالم پيكار كنيد تا به فرمان خدا باز گردند» (3) و در چنين مواردى رهبران الهى، عافيت طلبى را رها كرده و به استقبال شدايد جنگ و ناملايمات آن مىشتافتند، چرا كه از دست دادن آرامش دنيا در برابر از دست دادن سعادت آخرت براى آنها دشوار نبود!

1 ـ براى توضيح بيشتر مىتوانيد به شرح خطبه شقشقيه (خطبه سوم در جلد اول) مراجعه فرماييد.

2 ـ سوره انفال، آيه 39.

3 ـ سوره حجرات، آيه 9.