بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 285حيوانات و انسان ها، دريا و صحرا، همه مملوّ از آثار وجود اوست; ولى با اين حال، كنه ذاتش چنان مخفى است كه احدى به آن راه ندارد; زيرا انسان محدود، كنه آن وجود نامحدود را نمى تواند درك كند.در دعاى پربار و معروف امام حسين (عليه السلام) (مشهور به دعاى عرفه) مىخوانيم: «مَتَى غِبْتَ حَتَّى تَحْتَاجَ إِلَى دَلِيل يَدُلُّ عَلَيْكَ وَ مَتَى بَعُدْتَ حَتَّى تَكُؤنَ الآثَارُ هِيَ الَّتِي تُوصِلُ إِلَيْكَ، عَمِيَتْ عَيْنٌ لاَتَرَاكَ عَلَيْهَا رَقِيباً.»شاعر فارسى زبان همين مضمون را در اشعار لطيف خود بازگو كرده:
كى رفته اى ز دل كه تمنّا كنم تو را با صد هزار جلوه برون آمدى كه من با صد هزار ديده تماشا كنم تو را!
كى گشته اى نهفته كه پيدا كنم تو را! كه من با صد هزار ديده تماشا كنم تو را! كه من با صد هزار ديده تماشا كنم تو را!
لطفا منتظر باشید ...
