بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 435درباره گروه اوّل مىفرمايد: «پيامبر (صلّى الله عليه وآله) به كمك كسانى كه وى را اطاعت كردند به مبارزه با عصيانگران برخاست! آنها را به سوى سر منزل نجات سوق مىداد و پيش از آن كه مرگشان فرا رسد، به سرعت (در مسير هدايت) پيش مىبرد!» (فَقَاتَلَ بِمَنْ أَطَاعَهُ مَنْ عَصَاهُ، يَسُوقُهُم إِلَى مَنْجَاتِهِمْ، وَ يُبَادِرُ بِهِمُ السَّاعَةَ أَنْ تَنْزِلَ بِهِمْ).تعبير به «أَلسَّاعَة» در جمله بالا، اشاره به قيامت صُغرى، يعنى: مرگ است، نه قيامت كُبرى كه بعد از پايان جهان فرا مىرسد.درباره گروه دوم مىفرمايد: «گروهى ناتوان و خسته (در اين ميان) بازماندند، و شكسته حالان واماندند، ولى او در كنار آنان مىايستاد (و به هدايتشان اهتمام مىورزيد،) تا آنها را به مقصد برساند!». (يَحْسِرُ الْحَسِيرُ (1)، وَ يَقِفُ الْكَسِيرُ، فَيُقِيمُ عَلَيْهِ حَتَّى يُلْحِقَهُ غَايَتَهُ).و سرانجام به گروه سوم اشاره مىكند و مىفرمايد: «جز گمراهانى كه هيچ اميدى به هدايتشان نبود». (إِلاَّ هَالِكاً لاَ خَيْرَ فِيهِ).در حديثى از پيامبر اكرم (صلّى الله عليه وآله) مىخوانيم كه فرمود: «آنچه خداوند مرا به آن مبعوث كرده از هدايت و علم، همچون باران فراوانى است كه از آسمان به زمين فرو مىريزد، بعضى از زمين ها پاكيزه و آماده رويش گياه است، آب را به خود جذب مىكند و گياهان فراوانى از آن مىرويد; بعضى ديگر توان رويش گياه را ندارد، ولى آب را در خود حفظ مىكند و مردم (از طريق قنات ها و چشمه ها) از آن آب بهره مىگيرند، مىنوشند و كشت و زرع خود را آبيارى مىكنند، ولى بعضى ديگر نه آمادگى براى پرورش گياه دارند، نه نگهدارى آب (و چيزى از آن عايد هيچ كس نمى شود).كسانى كه از دانش بهره مىگيرند يا به ديگران تعليم مىدهند و كسانى كه اصلا 1. «حَسير»، از مادّه «حسر» (بر وزن حبس) به معناى برهنه كردن و برداشتن پوشش از چيزى است. سپس به معناى خستگى و واماندگى به كار رفته; گويى انسان توان خود را از دست مىدهد و برهنه مىشود.
لطفا منتظر باشید ...
