بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحهى 477كه در روايات اسلامى با تشبيهات مختلفى آمده. گاه «مزرعه» گاه «پل» و گاه «تجارتخانه» شمرده اند، كه شرح آن ذيل خطبه 28 گذشت.ولى در خطبه مورد بحث و بعضى ديگر از خطبه هاى نهج البلاغه، دنيا تشبيه به ميدان تمرين و آخرت تشبيه به ميدان مسابقه شده; تشبيهى بسيار رسا و گويا. در واقع انسان ها در اين ميدان با آموزش هاى عقيدتى و پرورش هاى اخلاقى، چنان قوى و نيرومند مىشوند كه در ميدان مسابقه آخرت مىتوانند به سرعت در بهشت جاى گيرند و در آسمان قرب خدا پرواز كنند. و اين كه در خطبه بالا، «تصديق» به عنوان «منهاج و «صالحات» به عنوان «منار» آمده، اشاره به همين آموزش و پرورش الهى است.از اين تشبيه نكات زير استفاده مىشود:الف) سعادت و نجات در آخرت را بى حساب به كسى نمى دهند; بلكه در پرتو سازندگى هاى فكرى و اخلاقى و عملى خواهد بود.ب) با پايان دنيا پرونده اعمال بسته مىشود و قيامت جاى حساب است نه عمل. همانگونه كه ميدان مسابقه جاى تمرين نيست.ج) جايزه اين مسابقه، برترين جوائز است! چرا كه اين مسابقه برترين مسابقه ها است.د) تفاوت درجات و مراتب انسان ها با اعتقاد اعمال و اخلاق آنها ارتباط دارد. ممكن است گروهى بهشتى باشند، ولى هر كدام در مقامى از مقامات بهشت; همانگونه كه شركت كنندگان در يك مسابقه، نفر اوّل و دوم و سوم دارند كه هر كدام جايزه متناسب رتبه خود مىگيرند.هـ) هيچ چيز از اعمال و رفتار ما در دنيا از ميان نمى رود و آثار همه باقى مىماند. همانگونه كه آثار همه تمرينات براى مسابقه دهندگان محفوظ است. اين همان