پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 4

‌صفحه‌ى 502
‌صفحه‌ى 503

وَ قَدْ رَأَيْتُ جَوْلَتَكُمْ، وَ انْحِيَازَكُمْ عَنْ صُفُوفِكُمْ، تَحُوزُكُمُ الْجُفَاةُ الطَّغَامُ، وَ أَعْرَابُ أَهْلِ الشَّامِ، وَ أَنْتُمْ لَهَامِيمُ الْعَرَبِ، وَ يآفِيخُ الشَّرَفِ، وَ الأَنْفُ الْمُقَدَّمُ، وَ السَّنَامُ الأَعْظَمُ. وَ لَقَدْ شَفَى وَحَاوِحَ صَدْرِي أَنْ رَأَيْتُكُمْ بِأَخَرَة تَحُوزُونَهُمْ كَمَا حَازُوكُمْ، وَ تُزِيلُونَهُمْ عَنْ مَوَاقِفِهمْ كَمَا أَزَالُوكُمْ; حَسّاً بِالنِّصَالِ، وَ شَجْراً بِالرِّمَاحِ، تَرْكَبُ أُولاهُمْ أُخْرَاهُمْ كَالاِْبِلِ الْهِيمِ المَطْرُودَةِ; تُرْمَى عَنْ حِيَاضِهَا; وَ تُذَادُ عَنْ مَوَارِدِهَا!

ترجمه

من فرار و كناره گيرى شما را از صفوف خودتان مشاهده كردم (و با چشم خود ديدم) كه فرومايگان خشن و اعراب باديه نشين شام، شما را به عقب نشينى وادار كردند، در حالى كه شما از بزرگان (و شجاعان) و پيشگامان عرب و از سران شرف و پيشروان و برجستگان آنها هستيد (ولى خوشوقتم، طولى نكشيد كه) ناراحتى درون سينه مرا شفا بخشيديد (و بر زخم دلم مرهم نهاديد;) چون ديدم همان گونه كه آنها شما را عقب راندند، شما صفوفشان را درهم شكستيد و آنان را از لشكرگاه خود به عقب رانديد; با رگبار تير و نيزه به آنها حمله كرديد، آنچنان كه فراريان آنها همچون شتران تشنه عقب رانده شده از ورود به آبشخور، بر روى هم مىريختند!