پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 4

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) - جلد 4

آیة الله العظمی مکارم شیرازی با همکاری: جمعی از فضلاء و دانشمندان

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

‌صفحه‌ى 629

تعبير به «صَنَائِع الْمَعروُف» كه هر كار نيكى را شامل مىشود، از قبيل ذكر عام بعد از خاص است. در واقع در هر يك از جمله هاى قبل، انگشت روى يكى از كارهاى مهمّ خير گذارده شده، ولى در اينجا كارهاى خير به طور عام آمده است. اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور از «صنائع المعروف» كمك به بندگان خداست. كمك هايى كه در امور سابق نمى گنجد.

منظور از «مَصارع الْهَوان» شكست هايى است كه در زندگى براى انسان پيش مىآيد و توأم با خوارى و ذلّت است; كه در واقع، دو شكست محسوب مىشود: شكست از ناحيه از دست دادن امكانات وشكستى از ناحيه آبرو و حيثيّت. زيرا همه شكست ها توأم با خفّت و ذلّت نيست. به همين دليل، بعضى از آنها قابل تحمّل است; ولى شكست آميخته با خفّت و ذلّت بسيار دردناك است و كارهاى خير - مخصوصاً خدمت به نيازمندان، خواه خدمات فردى باشد يا اجتماعى - سبب پيشگيرى از اين گونه شكست ها مىشود.

در روايات متعدّدى كه از معصومين (عليهم السلام) نقل شده، روى مسئله «صنايع معروف» (كارهاى خير) تأكيد فراوانى ديده مىشود. از جمله در حديثى از امام صادق (عليه السلام) مى خوانيم كه فرمود: «أَوَّلُ مَنْ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ أَهْلُ الْمَعْرُوفِ; نخستين كسانى كه وارد بهشت مىشوند كسانى هستند كه اهل كارهاى خير و خدمت به خلق هستند». (1)

و در حديث ديگرى از اميرمؤمنان على (عليه السلام) مىخوانيم: «عَلَيْكُمْ بِصَنَائِعِ الْمَعْرُوفِ فَإِنَّهَا نِعْمَ الزَّادُ إِلَى الْمَعادِ; بر شما باد! به كارهاى نيك و خدمت به خلق كه بهترين زاد و توشه براى معاد است». (2)

در حديث ديگرى از امام صادق (عليه السلام) آمده است كه اصحاب و ياران خود را تشويق به معروف و كارهاى خير كرد; سپس فرمود: «بهشت درى دارد به نام «معروف» تنها كسانى از آن در وارد مىشوند كه در دنيا «صنايع معروف» (كارهاى خير) داشته اند» و در پايان مىافزايد: «إِنَّ الْعَبْدَ لَيَمْشِي فِي حَاجَةِ أَخيهِ الْمُؤْمِنِ، فَيُوَكِّلُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِ


1. ميزان الحكمه، جلد 3، صفحه 1931، شماره 12611.

2. غرر الحكم، شماره 6166.

/ 627