بخش اوّل - پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 5

‌صفحه‌ى 281

بخش اوّل

إنَّا لَمْ نُحَكِّمِ الرِّجَالَ، وَإنَّمَا حَكَّمْنَا الْقُرْآنَ. هذَا الْقُرْآنُ إنَّمَا هُوَ خَطٌّ مَسْتُورٌ بَيْنَ الدَّفَّتَيْنِ، لاَ يَنْطِقُ بِلِسَان، وَلاَ بُدَّ لَهُ مِنْ تَرْجُمَان. وَإنَّمَا يَنْطِقُ عَنْهُ الرِّجَالُ. وَلَمَّا دَعَانَا الْقَوْمُ إلَى أَنْ نُحَكِّمَ بَيْنَنَا الْقُرْآنَ لَمْ نَكُنِ الْفَرِيقَ الْمُتَوَلِّيَ عَنْ كِتَابِ اللهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى، وَقَدْ قَالَ اللهُ سُبْحَانَهُ: (فَإنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْء فَرُدُّوهُ إلَى اللهِ والرَّسُولِ) فَرَدُّهُ إلى اللهِ أَنْ نَحْكُمَ بِكِتَابِهِ، وَرَدُّهُ إلَى الرَّسُولِ أَنْ نَأْخُذَ بِسُنَّتِهِ; فَإذَا حُكِمَ بِالصِّدْقِ فِي كِتَابِ اللهِ، فَنَحْنُ أَحَقُّ النَّاسِ بِهِ، وَإنْ حُكِمَ بِسُنَّةِ رَسُولِ اللهِ (صلّى الله عليه وآله)، فَنَحْنُ أَحَقُّ النَّاسِ وَأَوْلاَهُمْ بِهَا.

ترجمه

ما افراد را حَكَم قرار نداديم، بلكه فقط قرآن را به «حكميّت» برگزيديم، ولى قرآن خطوطى است كه در ميان دو جلد قرار گرفته و سخن نمى گويد، بلكه نيازمند به ترجمان است، و تنها انسانها (ى آگاه و قرآن شناس) مىتوانند از آن سخن بگويند (بنابراين) هنگامى كه آن قوم (شاميان) ما را دعوت كردند كه قرآن ميان ما و آنها حكم باشد ما گروهى نبوديم كه به كتاب خداوند سبحان، پشت كنيم در حالى كه مىفرمايد: «اگر در چيزى اختلاف كرديد آن را به خدا و رسولش باز گردانيد» (و از آنها نظر بخواهيد) باز گرداندن به خدا، اين است كه به كتابش حكم كنيم و ارجاع به رسول الله (صلّى الله عليه وآله) اين است كه به سنتش عمل نماييم، و اگر درباره كتاب خدا، به درستى حكم شود ما سزاوارترين مردم به پذيرش آن هستيم و اگر به سنت پيامبر (صلّى الله عليه وآله) حكم شود ما نيز از همه (پيشگام تر و) شايسته تر و سزاوارتريم كه به سنت او عمل نماييم.