ترجمه - پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 5

‌صفحه‌ى 305

أَتَأْمُرُونِّي أَنْ أَطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ فِيمَنْ وُلِّيتُ عَلَيْهِ! وَاللهِ لاَ أَطُورُ بِهِ مَا سَمَرَ سَمِيرٌ، وَمَا أَمَّ نَجْمٌ فِي السَّمَاءِ نَجْماً! لَوْ كَانَ الْمَالُ لِي لَسَوَّيْتُ بَيْنَهُمْ، فَكَيْفَ وَإنَّمَا الْمَالُ مَالُ اللهِ! أَلاَ وَإنَّ إعْطَاءَ الْمَالِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ تَبْذِيرٌ وَإسْرَافٌ، وَهُوَ يَرْفَعُ صَاحِبَهُ فِي الدُّنْيَا وَيَضَعُهُ فِي الآخِرَةِ، وَيُكْرِمُهُ فِي النَّاسِ وَيُهِينُهُ عِنْدَ اللهِ. وَلَمْ يَضَعِ امْرُؤمَالَهُ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَلاَ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ إلاَّ حَرَمَهُ اللهُ شُكْرَهُمْ، وَكَانَ لِغَيْرِهِ وُدُّهُمْ. فَإنْ زَلَّتْ بِهِ النَّعْلُ يَوْماً فَاحْتَاجَ إلَى مَعُونَتِهِمْ فَشَرُّ خَلِيل وَأَلاَْمُ خَدِين!

ترجمه

آيا به من پيشنهاد مىكنيد كه براى پيروزى خود، از جور و ستم در حق كسانى كه بر آنها حكومت مىكنم، استمداد جويم به خدا سوگند! هرگز گِرد چنين كارى نمى گردم، ما دام كه شب و روز پشت سر هم مىآيند و ستارگان آسمان در پى هم طلوع و غروب دارند.

اگر اين اموال، از خودم بود، به يقين در ميان آنها به طور مساوى تقسيم مىكردم تا چه رسد به اين كه اين اموال، اموال خداست (و متعلق به بيت المال مسلمين است).

آگاه باشيد! بخشيدن مال، در غير موردش، تبذير واسراف است، هر چند ممكن است اين كار در دنيا سبب سربلندى كسى كه آن را انجام داده بشود، ولى در آخرت به زمينش مىزند، اين كار او را (چند روزى) در ميان مردم (دنياپرست) گرامى مىدارد، ولى در پيشگاه خدا خوارش مىكند. و هيچ كس مال خويش را در غير مورد استحقاق و نزد غير اهلش قرار نداد، مگر اين كه: