«اى ابوذر!» تو به خاطر خدا (بر آنها) غضب كردى پس به آن كس كه برايش غضب كردى، اميدوار باش، آن گروه از تو بر دنيايشان ترسيدند و تو از آنها بر دينت! بنابراين، آنچه را كه آنها به خاطر از دست دادنش در وحشتند به خودشان واگذار، و براى آن چه كه به خاطر از دست رفتنش مىترسى، از آنها فرار كن!چه نيازمندند آنها به آنچه از آن منعشان كردى، و چه بى نيازى از آنچه تو را منع كردند. و به زودى ميدانى چه كسى فرداى قيامت سود مىبرد و چه كسى (از فزونى رحمت الهى) مورد غبطه واقع مىشود. (بدان) اگر درهاى آسمانها و زمينها به روى بنده اى بسته شده باشد، و او تقواى الهى را پيشه كند خداوند راهى در زمين و آسمان براى او خواهد گشود. (اى ابوذر!) چيزى جز حق مايه آرامش تو نشود. و چيزى غير از باطل تو را به وحشت نيفكند. اگر تو دنياى آنها را پذيرفته بودى (و به آنها در نيل به مطامعشان كمك مىكردى) تو را دوست