بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 62اْلأنْفُسَ حِيْنَ مَوْتِها) ; خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض مىكند» (1) ولى در آيات ديگرى از قرآن اين كار به فرشتگان نسبت داده شده; گاه به فرشته مرگ و گاه به فرشتگان. در سوره سجده آيه 11 مىفرمايد:«(قُلْ يَتَوَفّاكُمْ مَلَكُ الْمَوتِ الّذِي وُكِّلَ بِكُمْ) ; بگو فرشته مرگ كه بر شما مأمور شده، قبض روح شما مىكند» ودر سوره نحل آيه 28 مىفرمايد:«(اَلَّذِينَ تَتَوَفّاهُمُ الْمَلائكَةُ) ; كسانى كه فرشتگان قبض روح آنها را مىكنند».كسانى كه با آيات قرآن و تفسير آن سروكار دارند به خوبى مىدانند كه هيچ منافاتى بين اين آيات سه گانه، نيست براى اين كه سنّت پروردگار بر اين جارى شده كه براى اجراى امور در جهان آفرينش مأموريت را به فرشتگان مىدهد و لذا اين كار از يكسو فعل خداست چرا كه او فرمان داده، و از يكسو فعل فرشتگان، چرا كه مباشر عمل آنها هستند، مثلاً گفته مىشود «فلان زمامدار مسجد الحرام را در فلان تاريخ بناى جديد نمود» يعنى به مهندسان و معماران و بناكنندگان، دستور اين عمل را داد اين، از يكسو.از سوى ديگر: ملك الموت و فرشته مرگ. معنى جنس دارد و مىدانيم جنس در مفهوم عموم و معنى جمعى نيز بكار مىرود.بنابراين قبض كنندگان ارواح گروهى از فرشتگان هستند كه به فرمان خدا به اين كار دست مىزنند و بزرگ آنها فرشته اى به نام «عزرائيل» است.بعضى معتقدند همان دو فرشته اى كه مأمور ثبت اعمال انسان هستند در پايان عمر مأمور قبض روح انسان خواهند شد و شايد تعبير به «وُكِّلَ بِكُمْ» (فرشته اى كه مأمور شماست) اشاره اى به اين معنى داشته باشد.از آن جا كه نيكان و پاكان همه چيزشان با بدان و آلوده گان فرق دارد ممكن1. زمر، آيه 42.
لطفا منتظر باشید ...
