پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 5

‌صفحه‌ى 490

روشن است اين استنباط نادرست مىباشد چرا كه هر كس در شرايط خليفه دوّم و هر كس در شرايط على (عليه السلام)، براى مصالح مسلمين بود، مىبايست طبق وظيفه شرعى و عقلى چنين مطلبى را بگويد و آنچه خير و صلاح مسلمين در آن است بيان دارد، هر چند به نفع شخص و اشخاصى و حتى اگر به ضرر خودش تمام شود.

جمله «لَيْسَ بَعْدَكَ مَرْجِعٌ يَرْجِعُونَ إلَيْهِ; بعد از تو كسى نيست كه به او مراجعه كنند» به اين معنا نيست كه تو اصلح امّت مىباشى بلكه به اين معناست كه در شرايط فعلى كه توده مردم ـ به حق يا به ناحق ـ تو را به اين صفت شناخته اند اگر كشته شوى تا توافق و بيعت بر ديگرى شود زمان طولانى مىطلبد و در اين مدّت مردم يله و رها مىشوند.