بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحهى 497كَلِمة خَبِيثَة كَشَجَرَة خَبِيثَة اجْتُثَّتْ مِنْ فَوقِ الأَرْضِ مَالَهَا مِنْ قَرَار) ; خداوند سخن ناپاك را به درخت ناپاكى تشبيه كرده، كه از روى زمين بركنده شده، و قرار و ثباتى ندارد» (1).و در ادامه سخن مىفرمايد: «به خدا سوگند! هرگز خداوند كسى را كه تو ياورش باشى عزّت نمى دهد، و آن كس كه تو دستش را بگيرى به پا نمى خيزد». (فَواللهِ مَا أَعَزَّ اللهُ مَنْ أَنْتَ نَاصِرُهُ، وَلاَ قَامَ مَنْ أَنْتَ مُنْهِضُهُ (2)).عزت و قدرت به دست خداست و به مقتضاى «(إِنْ تَنصُرُواْ اللَّهَ يَنصُرْكُمْ ويُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ) ; اگر (آيين) خدا را يارى كنيد، خدا شما را يارى مىكند و قدمهاى شما را ثابت مىدارد». (3)و نيز به مقتضاى: «(إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ ءَامَنُواْ فِى ا لْحَيَوةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ ا لاَْشْهَـدُ) ; ما به يقين پيامبران خود و كسانى را كه ايمان آورده اند در زندگى دنيا و در روزى كه گواهان به پا مىخيزند يارى مىدهيم». (4)، عزّت از آن يارانِ خداست، نه براى كسانى كه تفاله هاى منافقين به يارى آنها برخيزند و دست آنها را بگيرند.و در آخرين جمله، امام (عليه السلام) «مغيره» را به شدّت تحقير كرد و فرمود: «از نزد ما بيرون شو! خدا مقصد تو را دور كند (و هرگز به مقصود نرسى) سپس هر چه در توان دارى به كار گير، خدا به تو رحم نكند اگر آنچه را در توان دارى بكار1. إبراهيم، آيه 26.2. «منهض» از مادّه «نهوض» به معنى از جا برخاستن گرفته شده و «منهض» از باب افعال به معنى كسى است كه به ديگرى كمك مىكند تا از جا برخيزد.3. محمد، آيه 7.4. غافر، آيه 51.