شما همچون مادرانى كه از روى شوق به فرزندان خود روى مىآورند، به سوى من آمديد ومى گفتيد: بيعت! بيعت! من دستم را بستم و شما آن را گشوديد، من دست خودرا عقب مىكشيدم و شما به سوى خود مىكشيديد!خداوندا! آن دو (طلحه و زبير) از من بريدند و به من ستم كردند، بيعتم را شكستند و مردم را بر ضد من شوراندند (خداوندا!) بيعتى را كه از مردم گرفته اند نافرجام كن، و كارهايى را كه تصميم بر آن گرفته اند استحكام نبخش و آنها را نسبت به آرزوهايى كه به آن دل بسته اند و براى رسيدن به آن تلاش مىكنند ناكام كن، من پيش از جنگ از آنها درخواست كردم كه دست بردارند و بازگردند و انتظار بازگشتشان را نيز مىكشيدم، ولى آنها پشت پا به نعمت زدند و دست رد بر سينه عافيت نهادند!