نكته
دانشمندان در بحث شناخت و معرفت از جمله حجابهاى معرفت را حجاب هواپرستى ذكر كرده اند، آن گونه كه قرآن مجيد مىفرمايد: «(اَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إلهَهُ هَواهُ وَاَضَلَّهُ اللهُ عَلَى عِلْم وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشاوَةً) ; آيا ديدى كسى كه معبود خودرا هواى نفس خويش قرار داده و خداوند او را با آگاهى (بر اين امر كه شايسته هدايت نيست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهرزده و بر چشمش پرده افكنده است» (1).چه زيبا فرمود اميرمؤمنان على (عليه السلام) در خطبه نورانى 109: «مَنْ عَشِقَ شَيْئَاً أَعْشى بَصَرَهُ; كسى كه به چيزى عشق ورزد چشم او را كم نور و يا بى نور مىكند».تفسير به رأى و تطبيق آيات الهى به رأى، يكى ديگر از دامهاى بزرگ شيطان است كه جمله ها را از معنى واقعى خود تهى مىكند و به شكل دلخواه درمى آورد، و وحى الهى را به كلى از ارزش مىاندازد، به همين دليل در احاديث اسلامى اين كار به منزله كفر شناخته شده، امام صادق (عليه السلام) مىفرمايد: «مَنْ فَسَّرَ بِرَأْيِهِ آَيَةً مِنْ كِتابِ اللهِ فَقَدْ كَفَرَ; كسى كه يك آيه قرآن را تفسير به رأى كند كافر شده» (2).و از آن جا كه مبارزه با اين دو انحراف به طور قاطع از برنامه هاى حضرت مهدى ارواحنا فداه مىباشد، شارحان نهج البلاغه ـ چنانكه گذشت ـ معتقدند كه ضمير در عبارات بالا به حضرت مهدى (عليه السلام) باز مىگردد.1. جاثيه، آيه 23.2. تفسير برهان، جلد 1، صفحه 19.