لطفا منتظر باشید ...
خطبه145
(1)
وَمِنْ خطبة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز خطبه هاى امام (عليه السلام) كه درباره ناپايدارى دنيا ايراد فرموده است. خطبه در يك نگاه
مجموع اين خطبه ناظر به دو مطلب است، بخش اوّل اشاره به ناپايدارى دنيا و ناپايدارى نعمت هاى آن است، و دقت در جمله هاى اين خطبه انسان را به واقعيت اين جهان ناپايدار بيش از پيش آشنا مىسازد و نكته هايى در آن است كه هر شنونده اى را از خواب غفلت بيدار مىكند.وبخش دوّم پيرامون نكوهش از بدعت ها سخن مىگويد، كه هر گاه بدعتى در ميان مردم رايج شود، سنّتى به فراموشى سپرده خواهد شد.1. «سند خطبه»بخشى از اين خطبه را «ابن شعبه حرّانى» در كتاب «تحف العقول» در ضمن خطبه اى كه به عنوان خطبه «وسيله» معروف شده، آورده است و مرحوم «شيخ مفيد» نيز در كتاب «ارشاد» با تفاوت مختصرى ذكر كرده است.مرحوم «شيخ طوسى» نيز در كتاب «امالى» آن را ذكر كرده است. در اشعار «ابو العتاهيه» نيز به مضمون بعضى از جمله هاى اين خطبه اشاره شده است كه احتمالاً از كلام مولا على (عليه السلام) گرفته است. در كلمات قصار، در حكمت 191 نيز بخش هايى از اين خطبه آمده است. (مصادر نهج البلاغه، جلد 2 صفحه 323).
