بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 674و به تعبير ديگر، اتفاق كردند بر اين كه اتفاق نكنند اين پراكندگى سبب شده است كه هر كدام قرآن را به ميل خود تفسير كنند يا به تعبير ديگر، اساس كار خودرا بر تفسير به رأى بگذارند. آياتى كه موافق ميلشان است بگيرند و آنچه موافق هوس هاى آنها نيست چنان توجيه كنند كه با آن سازگار باشد، به جاى اين كه قرآن را پيشواى خود قرار دهند، خود پيشواى قرآن مىشوند، و اين جا است كه نه تنها از قرآن بهره اى نمى برند بلكه آن را توجيه كننده گمراهى و ضلالت خويش قرار مىدهند و از اين طريق بر گمراهى خويش مىافزايند.و در آخرين سخن درباره سرنوشت قرآن در آن عصر و زمان، تعبير جالبى مىفرمايد كه از آن بهتر تصور نمى شود، مىفرمايد: «در آن روز از قرآن نزد آنها، چيزى جز نامش نمى ماند، و از آن، جز خطوط و حروفش را نمى شناسند!» (فَلَمْ يَبْقَ عِنْدَهُمْ مِنْهُ إلاَّ اسْمُهُ، وَلاَ يَعْرِفُونَ إلاَّ خَطَّهُ وَزَبْرَهُ (1)).چه بسا قرآن را با زيباترين خطوط بنويسند، و اطرافِ صفحات و جلدها را تذهيب كنند و شاهكارهاى هنرى در اين زمينه بيافرينند، و قرآن ها دست به دست بگردد، و در مساجد با صداى آهسته و بلند به صورت فردى و جمعى تلاوت شود، ولى از محتواى قرآن در ميان آنها خبرى نباشد، درست مثل اين كه داروى شفا بخشى را در شيشه هاى زيبا قرار دهند و در ورق هاى زرين بپيچند، اما هيچ كس براى درمان بيماريش از آن دارو نخورد.در اين جا اين سؤال پيش مىآيد كه آيا صالحان و مؤمنان و طرفداران قرآن در آن زمان خاموشند گويا امام (عليه السلام) در آخرين جمله هاى اين فراز ناظر به پاسخ اين سؤال است، مىفرمايد: «آنها پيش از اين صالحان و نيكوكاران را به انواع كيفرها مجازات كنند (و همه را تار و مار نمودند تا مانعى بر سر راه1. «زبر» به معنى نوشتن يا نوشته است (هم به معنى مصدرى آمده و هم اسم مصدر).
لطفا منتظر باشید ...
