بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 704النَّفْسِ. وَالْهَرَبُ مِنْهُ مُوَافَاتُهُ).در اين كه، چگونه فرار از مرگ سبب ملاقات آن مىشود شارحان «نهج البلاغه» تفسيرهايى دارند.بعضى مىگويند: منظور از اين جمله كه: «هر كس از مرگى كه فرار مىكند، در همان حال فرار به آن مىرسد» اين است: هنگامى كه اجل فرا رسد و فرمان حركت از دنيا از سوى خداوند صادر شود، حتى داروها نتيجه معكوس مىدهند سركه انگبين، صفرا مىافزايد و آنچه در حال عادى شفابخش بود، سبب مرگ مىشود.اين احتمال نيز در تفسير جمله بالا داده شده كه، انسان زمانى را كه براى درمان در چنين حالات صرف مىكند او را به پايان عمرش نزديكتر مىسازد (1).و به تعبير ديگر بسيار ديده شده، انسان از همان چيزهايى كه مىترسد، به آن گرفتار مىشود و از چيزى كه فرار مىكند، به آن مىرسد و طبق اين تفسير، حكم بالا يك حكم كلى نيست بلكه يك حكم غالبى است.سپس مىافزايد: «چه روزهايى كه من به بحث و كنجكاوى از اسرار و باطن اين امر (پايان زندگى) پرداختم، ولى خداوند جز اخفاى آن را نخواسته است، هيهات! اين علمى است پنهان، (و مربوط به ذات پاك خداوند)» (كَمْ أَطْرَدْتُ (2) الأَيَّامَ أبْحَثُهَا عَنْ مَكْنُونِ هذَا الأَمْرِ، فَأَبَى اللهُ إلاَّ إخْفَاءَهُ. هَيْهَاتَ! عِلْمٌ مَخْزُونٌ).1. شرح نهج البلاغه «ابن ميثم بحرانى» و «منهاج البرائه خويى» (رحمه الله).2. «اطردت» از مادّه «طرد» به معنى كنار زدن است و جمله «اطردت الأيام» مفهومش اين است كه روزها را يكى بعد از ديگرى كنار زدم.
لطفا منتظر باشید ...
