بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 736با اين كه پيامبر اكرم (صلّى الله عليه وآله) بارها گاه با صراحت و گاه با كنايه، جانشين خودرا تعيين كرده بود و فرموده بود بعد از من دست از دامان «قرآن و عترتم» برنداريد، ولى با نهايت تأسف اين بناى محكم را ويران كردند و در جايى ديگر بناهاى لرزانى ساختند.سرانجام امام (عليه السلام) در قسمت هاى پايانى اين خطبه به اوصاف گروهى كه عامل اصلى اين تغيير و دگرگونى بوده، پرداخته چنين مىفرمايد: «آنها معدن تمام خطاها، و درهاى هرگونه گمراهى بودند. در حيرت و سرگردانى غوطهور شدند و در مستى و غرور از حق بيگانه گشتند و بر روش آل فرعون حركت كردند، گروهى به دنيا پرداختند و بر آن تكيه نمودند و گروهى از دين خدا، جدا گشتند» (مَعَادِنُ كُلِّ خَطِيئَة، وَأَبْوَابُ كُلِّ ضَارِب فِي غَمْرَة (1). قَدْ مَارُوا (2) فِي الْحَيْرَةِ، وَذَهَلُوا فِي السَّكْرَةِ، عَلَى سُنَّة مِنْ آلِ فِرْعَونَ: مِنْ مُنْقَطِع إلَى الدُّنْيَا رَاكِن، أَوْ مُفَارِق لِلدِّينِ مُبَايِن).اين اوصاف پنج گانه براى آنها بيان مىفرمايد تا نشان دهد كه افكار و اعمال آنها از ريشه خراب بوده است; افرادى فاسد و مفسد، مست و مغرور و دنياپرست و بيگانه از آيين حق.در توصيف بالا امام (عليه السلام) آنها را به «آل فرعون» تشبيه مىكند; يكى از ويژگيهاى آل فرعون اين بود كه مردم را به دو گروه تقسيم كردند: گروهى «قبطيان» بودند و گروهى «سبطيان»، يا به تعبيرى ديگر: «آل فرعون» و «بنى اسرائيل».1. «غمرة» از ريشه «غمر» (بر وزن امر) به معنى از بين بردن آثار چيزى گرفته شده سپس به آب فراوانى كه چيزى را بپوشاند و آثار آن را از بين ببرد اطلاق شده است و در خطبه بالا اشاره به كسانى است كه در غفلت و گمراهى فرورفته اند.2. «ماروا» از مادّه «مور» (بر وزن فور) به معنى جريان سريع و موّاج شدن است.
لطفا منتظر باشید ...
