و با بيانات فوق، مندفع مى شود پاره اى ازاشكالاتى كه بر نفى ماهيت از واجب بالذات وارد كرده اند. يكى از آن اشكالات اين است كه حقيقت واجب بالذات، برابر با هيچ حقيقت ديگرى نيست; چون حقايق ديگر اقتضاى امكان مى كنند، ولى حقيقت او منافى با امكان هست. از سوى ديگر وجود او در وجود بودن، مساوى وجود ساير ممكنات است. از اينجا معلوم مى شود كه حقيقت او (ماهيت او) غير از وجودش هست. و الا وجود هر ممكنى واجب خواهد بود.
شرح
خلاصه دليل اين است كه وجود واجب با ساير وجودها از حيث وجود بودن يكى است. از اين رو، فرق واجب و ممكن به حقيقت و ماهيت او حاصل مى شود. پس واجب الوجود ماهيت دارد و آن، سبب تمايز او با غير مى شود.
متن
ومنه لو كان وجود الواجب بالذات مجرّداً عن الماهيّة فحصول هذا الوصف له إن كان لذاته كان وجود كلّ ممكن واجباً لاشتراك الوجود، وهو محال، وإن كان لغيره لزمت الحاجة إلى الغير ولازمه الامكان، وهو خلف.
لطفا منتظر باشید ...
